تعيين سطوح توسعه كشاورزي و نابرابري هاي منطقه اي در استان زنجان

تعيين سطوح توسعه كشاورزي و نابرابري هاي منطقه اي در استان زنجان

ايران از جمله كشورهايي است كه از عدم تعادل هاي منطقه اي بالايي در زمينه توسعه به طور عام و توسعه كشاورزي به طور خاص برخوردار است. اين وضعيت هم در بين استانها و هم در درون آنها قابل مشاهده است. از اين رو اين تحقيق با هدف سنجش سطوح توسعه كشاورزي در استان زنجان و تحليل شكاف توسعه كشاورزي و نابرابري هاي منطقه اي در درون اين استان به انجام رسيده است. به همين منظور با بهره گيري از 98 شاخص توسعه كشاورزي و با استفاده از تكنيك تحليل مولفه هاي اصلي، ضريب تغييرات و سطوح توسعه كشاورزي 7 شهرستان اين استان درارتباط با جمعيت، زيربخشهاي زراعت، باغباني، دامداري، منابع آب ، مكانيزاسيون و صنايع تبديلي كشاورزي مورد سنجش قرار گرفته و در نهايت سطح توسعه كلي كشاورزي تعيين شده است. بر اين اساس از نظر مجموع شاخصهاي تركيبي شهرستان هاي طارم و زنجان بالاترين سطح توسعه كشاورزي، شهرستان ابهرو خرمدره در سطح متوسط و شهرستانهاي ايجرود ، ماهنشان و خدابنده پايينترين سطح توسعه را از آن خود نمودهاند. همچنين مقايسه ضريب تغييرات شاخص ها وجود نابرابريهاي منطقه اي در توسعه كشاورزي در استان زنجان را نشان مي دهد، نتايج بدست آمده حاكي است كه استان زنجان در خصوص شاخصهاي صنايع تبديلي بيشترين نابرابري و درخصوص شاخصهاي جمعيتي كمترين ميزان نابرابري منطقهاي را داراست.

Iran is among the countries suffering from high internal regional inequities, as regards the issue of development, in general, and agricultural development in particular. Such a situation exists between and also within provinces. So the main objective of this paper is to assess the level of agricultural development in Zanjan Province, and as well to analyze the gap among different regions of the province as regards agricultur development and the related inequities. For the purpose, the levels of agricultural development in 7 counties of this province with respect to population and as well to such agricultural subsectors as: agronomy, horticulture, livestock, water resources, agricultural mechanization as well as agricultural processing industries have been evaluated through utilization of 98 agricultural developmental indices, and use of the technique of "main indicators analysis." The general level of agricultural development is finally thus determined. Upon this basis and in terms of the total combined indices, the counties of Tarom and Zanjan benefited from the highest level of agricultural development, counties of Abhar and Khoramdarreh stood at the medium level, whilst the counties Ijrood, Mahneshan and Khodabandeh experienced the lowest level of development. A comparison of the coefficient of variation also indicated the existence of regional inequity in the agricultural development of Zanjan Province, The results reveal that, Zanjan Province suffers from the highest inequity in terms of processing industry indices whilst the least inequity in population as reflected by population indices.