بررسي رابطه ميزان RANKL و OPG بزاق با بيماري پريودنتال در بيماران ديابتيك نوع I‌

چكيده زمينه و هدف: تغييرات نسبت RANKL/OPG در بيماريهاي متابوليك مختلف و نيزارتباط بين ديابت و پريودنتيت توسط مطالعات متعددي به اثبات رسيده است. هدف اين مطالعه ارزيابي ارتباط بين غلظت بزاقي RANKL و OPG و پريودنتيت در بيماران با ديابت نوع يك مي‌باشد. روش بررسي: در اين مطالعه كلينيكي مورد – شاهدي متعاقب جمع آوري نمونه‌هاي بزاق تحريك نشده از پنجاه داوطلب شامل 27 بيمار ديابتي نوع يك كه از بين آنها 12 نفر پريودنتيت داشتند و 23 نمونه سالم از نظر سيستميك كه از بين آنها 12 نفر داراي پريودنتيت بودند انتخاب و اندازه‌گيريهاي كلينيكي پريودنتال ثبت شد. آناليز آماري با استفاده از آزمونهاي Kruskal Wallis وMann-Whitney U test و ضريب همبستگي Spearman انجام شد. يافته‌ها: با وجودي كه كمترين ميزان غلظت RANKL و OPG و نسبت آنها در بيماران ديابتي بدون پريودنتيت مشاهده گرديد، هيچ تفاوت آماري قابل ملاحظه‌اي بين RANKL و OPG و نسبتRANKL/OPG در بين چهار گروه مورد مطالعه ديده نشد، اما بين غلظت OPG و نسبت RANKL/OPG همبستگي مستقيم آماري با مدت زمان ابتلا به ديابت (05/0 P < ) وجود داشت. در مقايسه دو گروه مبتلا به ديابت (با و بدون پريودنتيت) تفاوت آماري قابل ملاحظه‌اي در غلظت OPG (05/0 P < ) وجود داشت. همچنين در كليه بيماران مبتلا به ديابت بين ميزان از دست رفتن چسبندگي (CAL) و غلظت RANKL (01/0 P < ) و CAL و نسبت RANKL/OPG (05/0 P < ) همبستگي مستقيم آماري وجود داشت. نتيجه‌گيري: با توجه به محدوديتهاي مطالعه به نظر مي‌رسد ارزيابي OPG نسبت به RANKL در بزاق افراد ديابتيك نوع يك مي‌تواند به عنوان نشانگر ميزان تخريب پريودنتال مورد استفاده قرار گيرد. كليد واژه‎ها: پريودنتيت مزمن –استيوپروتگرين–رنك ليگامند– بزاق- ديابت