بررسي اثر روشهاي مختلف آماده سازي سطحي يك نوع پست فايبر بر استحكام باند آن با يك نوع كور كامپوزيتي در بازسازي درمانهاي ريشه شده

چكيده زمينه و هدف: جهت بالا بردن استحكام باند بين پست فايبر و كور كامپوزيتي روشهاي آماده سازي سطحي بسياري بر روي پست صورت گـرفته است. هدف از اين مطالعه بررسي اثر چند روش روي پست فايبـر كـوارتز ((DT light بر استحكام بانـد آن با كـور كامپـوزيتي ( (clearfill photocoreپس از نگهداري در آب و ترموسايكلينگ مي‌باشد. روش بررسي: اين مطالعه از نوع مداخله‌اي و آزمايشگاهي مي‌باشد. پنجاه عدد دندان كانين انسان درمان ريشه شدند و فضاي پست ايجاد گرديد. پنجاه عدد پست بر اساس درمانهاي سطحي انجام شده بر رويشان به گروههاي كنترل، سايلن، سندبلاست، سندبلاست - سايلن و اسيد هيدروفلوريك - سايلن تقسيم شدند. پس از سمان كردن پست‌ها در داخل كانال با پاناويا F2 ، كوركامپوزيتي روي پست‌ها ساخته شد. پس از آن قسمت كور جدا شده به مدت سه ماه در آب مقطر در دماي اتاق نگهداري و ترموسايكلينگ به تعداد سه هزار سيكل بين دماي 5 – 55 درجه سانتي‌گراد انجام شد و دو بُرش به قطر يك ميلي‌متر از هر كور به دست آمد و توسط تست Push out استحكام باند اندازه‌گيـري گرديد. داده‌ها با آزمون آماري One way ANOVA آناليز شدند. يافته‌ها: داده‌ها در پنج گروه از توزيع نرمال تبعيت مي‌كنند ولي اختلاف آماري معني‌داري بين آنها وجود ندارد. بيشترين قدرت باند مربوط به گروه سندبلاست - سايلن (6/4 ±3/11) و كمترين مربوط به گروه كنترل (7/3 ± 6/9) بود. نتيجه‌گيري: سند بلاست، اسيد هيدروفلوريك و سايلن موجب افزايش استحكام باند بين پست فايبر و كور كامپوزيت در اين مطالعه نگرديد. كليد واژه‎ها: آماده سازي سطحي – فايبر پست – استحكام باند – كور كامپوزيت.