رابطه ابتكار شخصي، جهت گيري مذهبي و سرمايه اجتماعي سازماني با عملكرد شغلي كاركنان مراكز توليدي

اين پژوهش با هدف بررسي رابطه ابتكار شخصي، جهت‌گيري مذهبي و سرمايه اجتماعي سازماني با عملكرد شغلي در كاركنان مراكز توليدي اجرا شد. روش پژوهش همبستگي و جامعه آماري پژوهش، كاركنان مراكز توليدي شهر اردبيل بودند كه از ميان آنها 200 نفر از طريق نمونه‌گيري خوشه‌اي دو مرحله‌اي انتخاب شدند. ابزارهاي سنجش شامل مقياس ابتكار شخصي (رابينز چك، 1998)، پرسشنامه جهت‌گيري مذهبي (آلپورت، 1968)، مقياس سرمايه اجتماعي سازماني (لادردال، 1999) و پرسشنامه عملكرد شغلي (پترسون، 1963) بود. داده‌ها از طريق ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه تحليل شدند. يافته‌ها نشان داد كه ابتكار شخصي، سرمايه اجتماعي سازماني و جهت‌گيري مذهبي دروني با عملكرد شغلي همبستگي مثبت معناداري (01/0P < ) دارند. اما بين جهت‌گيري مذهبي بيروني و عملكرد شغلي همبستگي معناداري به‌دست نيامد (05/0P < ). رگرسيون چندگانه نشان داد كه 3/34 درصد از واريانس عملكرد شغلي از طريق ابتكار شخصي، جهت‌گيري مذهبي و سرمايه اجتماعي سازماني تبيين مي‌شود.