برخي از انديشه‌هاي واقع گرايانه سعدي در بوستان وگلستان

يكي از واقع گراترين شعرا و نويسندگان فارسي زبان سعدي است. او در ايده آل ترين انديشه هايش(در بوستان) نيز جانب واقعيت را رها نمي كند و اصلاً بناي آرزوها را بر واقعيت مي گذارد تا تنها خواننده را در اندك زماني با عالم خيال دل خوش نكرده باشد. سعدي عملي ترين راهها را براي مشكلات بشر پيشنهاد مي كند و پيش از آن به طرح موضوع و باز كردن مساله با همهُ جنبه هايش مي پردازد و سپس با توجه به امكانات جامعه و تواناييهاي موجود در يك انسان به بيان راهكار مي پردازد. با اينكه واقع نگريهاي سعدي را مي توان در تمام آثار او جستجو كرد، ولي گلستان و بوستان جولانگاه اصلي انديشه هاي واقع گرايانه سعدي است و موضوع ديرينهُ بخشش و قناعت، فقر و توانگري كه در بابهاي متعدد اين دو اثر به تفصيل از آنها سخن گفته شده، زمينه‌اي است كه در اين نوشتار براي ذكر برخي از اين انديشه هاي كاربردي سعدي انتخاب شده است.