رويكرد مبناگرا در توليد علم ديني

در اين رويكرد منظور از علم ديني آن است كه به جاي انواع علومي كه انسان ها به كمك چهار روش تجربي، عقلي، شهودي( عرفاني) و تاريخي پديد آورده‏اند، علومي را با الهام از خود متون مقدس ديني و سازگار با ارزش هاي آن و تغيير پيش فرض هاي علم جديد، با استفاده از روش هاي گوناگون بسازند و آنها را جايگزين علوم جديد غيرديني كنند. اساساً سخن از علم ديني، بدون بررسي جامع در مورد رابطه گزاره‌هاي اسلامي با علوم روز بي‌معناست. پاسخ به چنين پرسش هايي كه آيا اقتصاد اسلامي وجود دارد؟ گزاره‌هاي اقتصادي در قرآن چه نسبتي با علم اقتصاد امروزي دارد؟ و پرسش هايي در مورد روا ن-شناسي، جامعه شناسي و ... بستگي به ديدگاه ما از علم ديني دارد. رويكردي كه اساساً نه تنها امكان و بلكه ضرورت علم ديني، مانند اقتصاد اسلامي، روان شناسي اسلامي و ... وجود دارد و بايد بر اساس دين به ويژه اسلام علومي جديد تاسيس كرد كه با علوم غربي( علوم سكولار ) تفاوت خواهد داشت، رويكرد مبناگراي علم ديني است. در اين مقاله به بررسي اين رويكرد در باره علم ديني و چالش هاي موجود آن پرداخته شده است.