تاملي در انگاره اشتراك معنوي و پندار اشتراك لفظي وجود

جستار حاضر يكي از موضوع هاي حايز اهميت هستي شناسي را در كانون فكري دو انديشمند، فخر رازي و ابهري، مورد تامل قرار مي-دهد. اهميت آراي فخر رازي و نگاره هاي او، در رديابي تاريخي مسايل و بنيان آنها بر كسي پوشيده نيست. مي توان از تلاش فخر، با عنوان پروژه تكميلي ـ تنقيحي ياد كرد؛ آثار وي، به ويژه كتاب المباحث المشرقيه، خود شاهد اين ادعاست. وي در آثار خويش كوشش كرده مسيله اشتراك وجود را از دل آثار گذشتگان استخراج و براهيني بر اين امر اقامه كند. خود اين مسيله را مي توان در دل تفكر بنيادين فخر در همان پروژه ياد شده معنا كرد و فهميد. ادله تنقيحي فخر رازي بر مقوله اشتراك وجود، اقبال فراواني نزد انديشمندان واپسين داشته است؛ هر چند كه بنيان آنها در تفكر ماقبل فخر نيز حضور داشت. ابهري نيز كه در نگاره هاي خود تحت تاثير فخر است، رويكردي همسان گونه با فخر دارد. آراي فخر در مورد اشتراك معنوي و لفظي وجود در آثارش مختلف است. جالب آن است كه ابهري نيز چنين رهيافتي دارد. در اين مقال، سعي خواهيم كرد ادله اقامه شده از سوي هر دو انديشمند را بر هر دو نحو برداشت، گردآوري كنيم. همچنين كاركرد اين مسيله را در مبحث خداشناسي بررسي خواهيم كرد.