بررسي و ارزيابي الگوهاي قيمت گذاري سهام در بورس اوراق بهادار تهران

در دنياي امروز با گسترش خصوصي سازي و روي آوردن به سمت خريد و فروش سهام نياز به تحقيقات گسترده در حوزه مالي و حسابداري احساس مي‌شود. يكي از اين حوزه‌هاي مهم، مطالعات مربوط به قيمت گذاري سهام و تعيين متغيرهاي تاثيرگذار در تعيين قيمت سهام است. اين تحقيق با هدف آزمون الگوهاي مختلف قيمت گذاري سهام مبتني بر متغيرهاي بنيادي در محيط اقتصادي ايران انجام شده است و سعي دارد از طريق آزمون چندين الگوي قيمت گذاري سهام، هم به شناسايي متغيرهاي بنيادي و هم به معرفي الگويي به منظور قيمت گذاري سهام بپردازد كه بيشترين نقش را در تبيين قيمت سهام شركتهاي ايراني دارند. براي آزمون الگوهاي قيمت گذاري سهام، رگرسيون حداقل مربعات معمولي مورد استفاده قرار گرفت. نتايج اين مطالعه نشان داد كه الگوي نسبت قيمت به ارزش دفتري (P/B) داراي بيشترين ضريب تعيين تعديل شده است و به عنوان بهترين الگوي قيمت گذاري سهام در بين الگوهاي مورد آزمون تعيين شده است.

It is felt to need wide investigation about financial and accounting subjects with developing of the privatization and tendency to exchange shares and increasing of the number of share holders. One of the important subjects is to studing about stock pricing modeles and determination of the variables that affect stock price. In recent decates, researchers have tried to find these variables and offer a model to pricing stocks based on it. This study empirically tests a number of stock pricing models that are based on fundamental variables in Tehran Stock Exchange. Using a cross-section of Tehran Stock Exchange listed firms over the 2002-2008, the study documents high explanatory power for stock pricing models based on the following models: Edwards-Bell-Ohlson (EBO), Economic Value Added (EVA), Price-to-Earnings (P/E), Price-to-Sales (P/S) and Price-to-Book value (P/B). Our finding indicated that P/B model has the highest adjusted coefficient of determination and hence is the best model of stock pricing among models of this research.