تحول مفهوم عامل انسان و غير انسان بر مبناي نظريه ذهن: بررسي چگونگي اسناد باورهاي غلط به انسان، خدا، فرشته و جادوگر

تحول مفهوم عامل انسان و غير انسان بر مبناي نظريه ذهن: بررسي چگونگي اسناد باورهاي غلط به انسان، خدا، فرشته و جادوگر

هدف پژوهش حاضر شناخت چگونگي اسناد حالتهاي ذهني، پيش‌بيني رفتار عاملهاي انسان و غيرانسان (خدا، فرشته و جادوگر) و چگونگي تحوّل آنها در كودكان بود. 150 كودك (79 دختر و 71 پسر) 3 تا 7 ساله از مهدكودكها و مراكز پيش‌دبستاني شهر شيراز انتخاب شدند. براي هر كودك، دو تكليف باور غلط (خانه عروسك و محتواي شگفت‌انگيز) به شيوه انفرادي اجرا شد و چگونگي پيش‌بيني رفتار عاملها براساس باور‌هاي غلط مورد بررسي قرار ‌گرفت. نتايج نشان دادند كه كودكان رفتار جادوگر (عامل غيرانسان) را شبيه به عامل انسان پيش‌بيني مي‌كنند. در مورد ديگر عوامل غيرانسان) فرشته و خدا)، نتايج با يافته‌هاي مربوط به جادوگر همسو نبودند. به عبارت ديگر، از ديدگاه كودكان اين عوامل با كمترين سطح باور غلط عمل مي‌كنند. در مجموع، نتايج حاكي از آن بود كه با افزايش سن، كودكان به شيوه‌هاي متفاوتي رفتار عاملهاي انسان و غيرانسان را پيش‌بيني مي‌كنند. به نظر مي‌رسد كه فرهنگ و آموزه‌هاي خانواده نقش بسزايي در پيش‌بيني رفتار عاملها و تفكيك آنها دارند.

This study aimed to investigate the development of human and non-human agent concepts based on the theory of mind in children. The sample consisted of 150 children (79 females, 71 males) between the ages of 3 and 7 who were selected from Shiraz child-care centres and kindergartens. Two Tasks of False Beliefs (Doll House Task; Surprising Content Task) were administered individually to each child. The prediction of agentsʹ behaviors was examined based on false beliefs. Results indicated that children predicted the behavior of magician (a non-human agent) similar to human agent. However, the results of other non-human agents) angel and God) were not consistent with those of Magician. In other words, according to child- renʹs views, these agents behave with the least false beliefs. In general, the results indicated that as the age increased, children predicted agent and non-agent behaviors in different ways. It is suggested that culture and family messages have considerable roles in predicting and distinguishing agentsʹ behaviors.