الگوي سه سطحي نظام يادگيري سازماني(توانمندسازها، نتايج يادگيري، عملكرد سازماني

اين مقاله با بررسي روشهاي سنجش يادگيري سازماني درصدد طراحي الگوي جامعي در اين زمينه است. بدين منظور با نگرشي نظام يافته، يادگيري سازماني در سه بخش توانمندساز ، نتايج و پيامدهاي عملكرد طبقه بندي شده است. راهبرد پژوهش، پيمايش با هدف كاربردي و توسعه اي است. ابزار آن پرسشنامه اي داراي 73 گويه است كه از طريق آن يازده سازه اصلي در طيف شش درجه اي ليكرت مورد سنجش قرار گرفته است. اين پرسشنامه با اعمال تغييراتي برگرفته از پرسشنامه اصلاح شده ابعاد سازمان يادگيرنده (DLOQ) واتكينز و مارسيك (2004) و مقياس بونيتس و همكاران (2002) است. به طوري كه از پرسشنامه واتكينز و مارسيك به منظور سنجش فرايندها و تسهيل كنندگان يادگيري سازماني و از ابزار بونيتس به منظور سنجش پيامدهاي يادگيري استفاده شده است. نوآوري اين پژوهش در تلفيق رويكردهاي فرايند محور و نتيجه گرا در حوزه يادگيري سازماني است كه در مطالعات قبلي مغفول واقع شده است. جامعه پژوهش تعدادي از نيروگاههاي بخش حرارتي هند و نمونه آن 502 نفر از كاركنان سطوح مديريت مياني و ارشد هستند. از آلفاي كرونباخ به منظور سنجش پايايي پرسشنامه بهره گرفته شده است كه ارزش محاسبه شده 0.7 سنجه مناسبي براي آن محسوب است. هم چنين اعتبار همگرا و تمايز به كمك روشهاي PLS , AVE سنجيده شده است. در پايان با توجه به تجزيه و تحليلهاي آماري الگويي نظام مند به منظور سنجش نظام يادگيري سازماني ارايه شده به طوري كه تلفيق توانمندسازها و نتايج يادگيري در سطوح فردي، گروهي و سازماني و مرتبط نمودن آن با عملكرد سازماني، ويژگي منحصر به فردي به الگو به عنوان اولين مطالعه صورت گرفته داده است كه مي تواند در فهم و تبيين ابعاد مبهم سازمانهاي يادگيرنده و يادگيري سازماني بسيار راهگشا باشد.