پيش بيني مولفه هاي شادكامي زنان متاهل از طريق عزت نفس و روابط زناشويي

پيش بيني مولفه هاي شادكامي زنان متاهل از طريق عزت نفس و روابط زناشويي

پژوهش حاضر به منظور بررسي رابط، عزت نفس و روابط زناشويي با شادكامي زنان متاهل انجام گرفته است. نمونه مورد مطالعه شامل 97 نفر از زنان متاهل شهر شيراز بود. جهت سنجش مولفه هاي شادكامي (شامل عواطف مثبت و منفي و رضايت از زندگي) از مقياس عاطفه مثبت و منفي (واتسون و همكاران، 1988) و مقياس رضايت از زندگي (داينر و همكاران، 1985) استفاده شد. همچنين عزت نفس به وسيل پرسشنامه عزت نفس روزنبرگ (بارو، 2007) و روابط زناشويي توسط پرسشنامه روابط زناشويي (خير و ساماني، 1382) مورد اندازه گيري قرار گرفت. يافته هاي تحقيق با استفاده از تحليل رگرسيون چندگانه نشان داد كه عزت نفس پيش بيني كننده مثبت و معنادار عاطفه مثبت مي باشد. به عبارت ديگر زناني كه از عزت نفس بيشتري برخوردارند، عواطف مثبت بيشتري نيز تجربه مي كنند. همچنين نتايج پژوهش بيانگر آن است كه روابط زناشويي، رضايت از زندگي و عاطفه منفي زنان را به صورت معناداري پيش بيني ميكند. به اين معنا كه با افزايش روابط زناشويي، رضايت از زندگي زنان افزايش و عواطف منفي آنها كاهش مي يابد.

The aim of the present study was to investigate the relationships between self-esteem, marital relationship and components of happiness (consists of positive affect, negative affect and life-satisfaction), in married women. The 97 women were tested using the Rosenberg Self-Esteem Questionnaire (Barrow, 2007), Marital Relationship Questionnaire (Khayyer and Samani, 2003), Positive and Negative Affect Scale (Watson, Clark & Tellegen, 1988), and Satisfaction with Life Scale (SWLS) (Diener, Emmons, Larens, & Griffin, 1985). Multiple regression analysis revealed that scores of marital relationship predict married womenʹs life satisfaction (B= 0.79, P < 0.0001) and negative affect (B= -0.50, P < 0.0001) In addition, positive affect in married women was predicted by the scores of self-esteem (B = 0.45, P < 0.0001).