نگاه نمادين به زن در شعر معاصر فلسطين

نگاه نمادين به زن در شعر معاصر فلسطين

در نظر شاعران معاصر فلسطيني خاك وطن اشغالي به مثابه دلبري است با بي نهايت نام هاي فريبنده و زيبا. شاعر براي دست يافتن به محبوب خود [وطن] از روزنه خيال وارد مي شود و نگاه ويژه و متفاوتي به آن دارد. پس از وقوع حوادث سخت و بحراني فلسطين كه با اشغال اين سرزمين در 1948 به اوج خود رسيد، شاعر از «زن»به عنوان نمادي براي بيان احساس و شدت دلبستگي خود به وطن بهره جست. از اين رو براي برانگيختن شور حماسه و ايثار در كالبد بي جان هموطنانش، ميهن اشغالي خود را به زيبارويي دربند تشبيه مي كرد كه جوانان وطن براي آزادي او از بذل جان دريغ نورزيده اند. مسلماً جنيست شعراي فلسطيني در كيفيت بهره گيري از اين نماد و نوع نگرش و تفكر آنان بي تاثير نبوده است. نگارندگان در اين پژوهش كوشيده اند تا به جستجوي نگاه نمادين شعراي فلسطيني به زن، از خلال آثار و انديشه هاي دو تن از شاعران برجسته اين سرزمين يعني فدوي طوقان و ابوسلمي بپردازند.

Abstract: In the eyes of contemporary Palestinian poets the Occupied Land illustrates a sweetheart boasting an endless number of ravishing names. The poet gets their way through to their sweetheart (homeland) by a figment of their imagination and takes a specific and different look at it. After the start of hardships in Palestine and its occupation at the pinnacle of crises, the “woman” was looked at as a symbol to express feelings and show the strong love of homeland. For this very reason, in order to motivate their hopeless citizens, they have pictured Palestine allegorically as a beauty incarcerated and the youths struggle to set her free with bestowing their lives. The gender of Muslim Palestinian poets has definitely been affective on quality of the way of they utilize the symbol and their opinion towards it. This study seeks to find the symbolic points of views of Palestinian poets through the works and ideas of two prominent poets of that land: Fadavi Toqan and Abou Salma.