تاثير پويايي گروه و سبك رهبري مربيان بر عملكرد تيمي باشگاههاي واليبال ليگ برتر ايران

تاثير پويايي گروه و سبك رهبري مربيان بر عملكرد تيمي باشگاههاي واليبال ليگ برتر ايران

پژوهش حاضر تاثير خود كارآمدي تيمي، انسجام تيمي و سبك رهبري مربيان بر عملكرد تيمي باشگاه هاي واليبال ليگ برتر ايران در فصل مسابقات (86-87) را مورد ارزيابي قرار داده است. از كل 153 ورزشكار 13 تيم، 108 نفر (70 درصد) در اين تحقيق شركت جستند و پرسشنامه هاي خود كارآمدي تيمي (CEQ)، محيط گروهي (GEQ) و مقياس رهبري در ورزش (LSS) را تكميل كردند. ثبات دروني پرسشنامه ها با استفاده از آزمون آلفاي كرونباخ به ترتيب (79/0)، (72/0) و (91/0) گزارش شده است. براي تجزيه و تحليل اطلاعات از آزمون‌هاي كلموگروف – اسميرنوف، ضريب همبستگي پيرسون، تجزيه و تحليل واريانس يك‌طرفه، تجزيه و تحليل واريانس با اندازه گيري هاي مكرر، تعقيبي توكي و بونفروني در سطح معني داري 05/0 ? P استفاده شد. براي سنجش عملكرد تيم ها، جدول نهايي ليگ برتر واليبال به سه قسمت تقسيم گرديد. چهار تيم اول به عنوان تيم هاي موفق، پنج تيم بعدي به عنوان تيم هاي كمترموفق و چهار تيم آخر نيز به عنوان تيم هاي ناموفق در نظر گرفته شدند. نتايج نشان داد تيم هاي موفق منسجم تر بودند و سطوح خودكارآمدي تيمي اين تيم ها نسبت به تيم هاي كمترموفق و ناموفق بيشتر بود. با استفاده از آزمون ضريب همبستگي پيرسون مشخص گرديد، ارتباط مثبت و معني داري بين انسجام تيمي و خودكارآمدي تيمي وجود دارد (57%r=). مقايسه رفتارهاي مربيان نشان داد، نسبت به ديگر سبك هاي مربيگري، مربيان بيشتر از رفتار آموزش و تمرين و كمتر از رفتار دموكراتيك استفاده مي‌كردند. همچنين مربيان تيم هاي موفق از رفتار آموزش و تمرين و حمايت اجتماعي بيشتر از مربيان تيم هاي كمترموفق و ناموفق استفاده مي كردند. نتايج نشان داد، رفتار آموزش و تمرين و رفتار حمايت اجتماعي مربيان، رابطه مثبت و معني داري را با سطوح خود كارآمدي تيمي دارد. در كل، نتايج ضمن حمايت از رابطه بين خود كارآمدي تيمي با انسجام تيمي و رفتار مربيان، تاثير پويايي گروه و سبك رهبري مربيان بر عملكرد و موفقيت تيمي را به خوبي نشان دادند.

The purposes of this study were to examining the effect of collective efficacy, team cohesion and coachʹs leadership style on team performance of Iran volleyball clubs professional league (season 2007-2008). From 153 Athletes (13 teams), 108 players of them (70%) completed collective efficacy questionnaire (CEQ), group environment questionnaire (GEQ) and the leadership scale for sport (LSS). Cronbachʹs alpha coefficient was utilized to examine the internal reliability of CEQ (r=0.79), GEQ (r=0.72) and LSS (r=0.91). Data were analyzed with one-sample kolmogrov-Smirnov, Pearson Correlation coefficient, one way ANOVA, ANOVA with repeated measures, Tukey and Bonferroni’s post hoc tests in significance level of P?0.05. For evaluation of team’s performance, the league schedule’s at end of season was divided to three parts. First four teams were considered as successful teams, next five teams were considered as less successful teams, and last four teams were considered as unsuccessful teams. Results show that successful teams tend to be more cohesive and collective efficacy level’s of these teams was more than less successful and unsuccessful teams. Pearson correlation analysis showed that team cohesion was positively correlated to collective efficacy (r=%57). Comparison of coaching behaviors demonstrated that coaches exhibited higher in training and instruction and lower in democratic behavior than other coachʹs leadership styles. Also coaches of successful teams exhibited higher in training & instruction and social support behaviors than less successful and unsuccessful teams. Results showed coach’s behaviors of training and instruction and social support were positively correlated to collective efficacy. Overall, our findings support the relationship of collective efficacy with team cohesion and coachʹs leadership style, and highlight the effect of team dynamics and coachʹs leadership style on team performance and success.