بررسي وضعيت فعاليت جسماني زنان شاغل در دانشگاه علوم پزشكي همدان: رابطه بين منافع، موانع، خودكارآمدي و سطوح مراحل تغيير

بررسي وضعيت فعاليت جسماني زنان شاغل در دانشگاه علوم پزشكي همدان: رابطه بين منافع، موانع، خودكارآمدي و سطوح مراحل تغيير

سابقه و اهداف: از ديدگاه سلامتي يكي از مهمترين مشكلات جامعه امروزي كاهش فعاليت فيزيكي مناسب در بين افراد مي باشد. فعاليت جسماني در حد متوسط خطر ابتلاي و مرگ و مير از بيماري هاي قلبي را كاهش داده و تاثير بسيار زيادي بر فشار خون بالا، ديابت نوع دو، استيوپروز، سرطان كولون و چاقي داشته است. فعاليت جسماني همچنين مي تواند اثرات مثبت رواني، با كاهش سطح اضطراب و افسردگي داشته باشد و باعث ارتقاي اعتماد بنفس شود. علاوه بر اين، مطالعات اپيدميولوژيك نشان داده كه زندگي بدون فعاليت جسماني ميزان مرگ و مير را افزايش مي دهد. اما متاسفانه عليرغم فوايد زياد در سلامت جسماني و رواني بسياري از افراد فعاليت بدني به اندازه كافي ندارند. هدف اين مطالعه تعيين وضعيت فعاليت جسماني در بين زنان شاغل مي باشد. روش بررسي: اين پژوهش يك مطالعه مقطعي مي باشد كه بر روي 230 زن شاغل در دانشگاه علوم پزشكي همدان انجام شده است؛ نمونه گيري به صورت طبقه بندي با انتساب متناسب از بين معاونت ها و دانشكده هاي مختلف انجام گرديد. ابزار گردآوري اطلاعات در اين پژوهش استفاده از پرسشنامه استاندارد بوده است. در نهايت اطلاعات با استفاده از نرم افزار آماري SPSS ويرايش 13 و بهره گيري از آزمون آماري همبستگي اسپيرمن مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: نتايج نشان داد كه بالغ بر 65 درصد زنان شاغل تحرك كافي نداشتند؛ 7/25 درصد از آنان نامنظم ورزش مي كنند و تنها 7/8 درصد بانوان روزانه و بطور منظم ورزش مي كنند. بين منافع، موانع، خودكارآمدي و سطوح مراحل تغيير رابطه آماري معني داري (05/ > P) ديده شد. نتيجه گيري: با توجه به شيوع بالاي بي تحركي در بين زنان لزوم تشكيل كلاس هاي آموزشي براي آنان ضروري به نظر مي رسد. همچنين پيش بيني مناسب در خصوص تدارك امكانات و تسهيلات مناسب ورزشي براي كاركنان مي تواند به ارتقاي فعاليت بدني در بين آنان منجر شود