بررسي سن بلوغ ازديدگاه فقهي

پديده بلوغ در فقه و حقوق اسلامي، نقش مهمي را ايفا مي كند، زيرا مبدا شـروع تكــاليف عــبادي و تعهدات حقوقي مي باشد مساله سن بلوغ، خصوصاً در دختران، از مباحث جنجال انگيز در مجامع بين المللي و بعضاً داخلي مي باشد. در قرآن كريم آياتي چند پيرامون بلوغ وارد شده است كه از تعابير «بلوغ نكاح » « بلوغ حلم » و « بلوغ اشد» نام برده شده است. در گروهي از روايات از سنين مشخصي به عنوان سن بلوغ نام برده شده است. در اين روايات اختلاف فراواني مشاهده مي شود كه همين اختلاف باعث اختلاف نظر شديد فقها اماميه و عامه درمساله سن بلوغ پسران و دختران شده است. ما در اين مقاله، با دلائل محكم نقلي و عقلي به اثبات رسانده ايم كه سن، علامت شرعي مستقلي محسوب نمي شود و اماره تعبدي بر بلوغ نيست. ذكر آن در بعضي از روايات (9سالگي براي دختران ) براي بيان حداقل زمان ممكن براي بلوغ دختران بوده است و يا اينكه بين سن مذكور با بلوغ جنسي، در زمان صدور روايات، ملازمه عادي وجود داشته است. سنين ديگر نيز براي بيان امكان وقوع بلوغ در آن زمانها مي باشد.