مقايسه تاثير دو روش آموزشي سخنراني و پمفلت بر آگاهي و نگرش دانش آموزان دبيرستان‌هاي شهرستان مانه و سملقان در مورد بيماري ايدز

مقايسه تاثير دو روش آموزشي سخنراني و پمفلت بر آگاهي و نگرش دانش آموزان دبيرستان‌هاي شهرستان مانه و سملقان در مورد بيماري ايدز

زمينه و هدف: پاندمي ايدز يكي از مصايب بشري مي‌باشد. افزايش آگاهي بوسيله روشهاي آموزشي مناسب مي‌تواند نقش موثري در پيشگيري از اين بيماري داشته باشد. هدف از اين تحقيق مقايسه دو روش آموزشي سخنراني و پمفلت بر ميزان آگاهي و نگرش دانش آموزان دبيرستان‌هاي شهرستان مانه و سملقان در مورد بيماري ايدز در سال 1388 بود. روش كار: در اين مطالعه نيمه تجربي كه در سال 1388 بر روي 394 نفر انجام شد، نمونه‌ها به سه گروه شاهد، پمفلت و سخنراني با استفاده از روش نمونه گيري چند مرحله‌اي دسته بندي شدند. سپس آگاهي و نگرش آن‌ها قبل و بعد از مداخله مورد سنجش قرار گرفت و در نهايت داده‌ها با استفاده از پرسشنامه جمع آوري و به وسيله نرم افزار SPSS16 و آزمون‌هاي تي زوجي و آناليز واريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: يافته‌ها نشان داد قبل از مداخله سه گروه مورد بررسي تفاوتي در آگاهي و نگرش نداشتند ولي در مرحله پس از آزمون سه گروه تفاوت معني داري از نظرآگاهي (001/0 > P) و نگرش (01/0 P < ) داشتند. همچنين در گروه پمفلت، آموزش تاثيري بر آگاهي (36/0P=) و نگرش (16/0P=) نداشت در حالي كه در گروه سخنرانيT آموزش تاثير مثبت و معني داري بر آگاهي و نگرش دانش آموزان داشت (001/0 > P). نتيجه گيري: در اين مطالعه مشخص گرديد روش آموزشي سخنراني، روش موثرتري در مقايسه با روش آموزشي پمفلت و عدم مداخله آموزشيT در تغيير آگاهي و نگرش دانش آموزان نسبت به ايدز مي‌باشد.