بررسي جايگاه آموزش در سبد مصرفي خانوار‌هاي ايراني

بررسي جايگاه آموزش در سبد مصرفي خانوار‌هاي ايراني

نهاد آموزش از ديرباز نقش ويژه اي در زندگي و تحولات جوامع بشري داشته است. در ايران، قبل و بعد از اسلام به آموزش و فرهنگ به عنوان ابزار اساسي براي اعتلاي زندگي انسان توجه ويژه شده است. همچنين توسعه آموزش و افزايش رفاه اجتماعي مسيله با اهميتي است كه در بسياري از قوانين الزام آور جمهوري اسلامي ايران به آن توجه ويژه شده است. بسياري از انديشمندان و مصلحين، مهمترين راه براي خروج از فقر را توسعه سرمايه انساني مي دانند. از اين روي اين مقاله در صدد تعيين جايگاه آموزش در سبد مصرفي خانوارهاي شهري و روستايي كشور است. روش مورد استفاده در اين مقاله تحليلي و توصيفي با آمار خام طرح هزينه درآمد خانوار مركز آمار ايران براي برآورد شاخص‌هايي مانند سهم آموزش از مخارج غيرخوراكي خانوار و كشش‌درآمدي كالاي آموزش مي‌باشد. مهم‌ترين يافته‌هاي اين مقاله دلالت بر آن دارد كه آموزش در سبد مصرفي خانوارهاي ايراني يك كالاي ضروري محسوب مي‌گردد و علاوه بر اين مخارج آموزش خانوارهاي شهري به‌طور معناداري بيشتر از خانوارهاي روستايي است.

In the history of human societies, Education Institution has been thought of a key factor in human life and development. In Iran, Both before and after Islam, Education and culture have been considered as fundamental tools for human life exaltation. In Islamic republic of Iran’s law, development of education and increasing social welfare are of particular interest. Many scholars believe that, one of the effective ways out of poverty is human capital development. The aim of this investigation is to assess the role of Education in Iranian households’ consumption behavior. To this end, the budget survey of Iranian statistical centre was used to calculate indices such as: share of education in Iranian households’ expenditure and income elasticity of education demand. The results of this study indicate that education is a necessary service. Another important finding is that education expenditure in urban areas is significantly more than rural areas.