بررسي شاخص قوس كف پا و ارتباط آن با پيچ خوردگي غيربرخوردي مچ پا در ورزشكاران

بررسي شاخص قوس كف پا و ارتباط آن با پيچ خوردگي غيربرخوردي مچ پا در ورزشكاران

هدف از انجام اين تحقيق، بررسي شاخص قوس كف پا و ارتباط آن با پيچ خوردگي غيربرخوردي مچ پا در ورزشكاران است. به اين منظور 120 ورزشكار مرد با بيش از يك سال سابقه در سطح قهرماني از رشته‌هاي كشتي و كاراته با ميانگين سن 63/2 ± 68/20 سال، قد 61/6 ±96/173 سانتي متر و وزن 30/10 ± 80/70 كيلوگرم بررسي شدند. اطلاعات مقدار و شدت آسيب از طريق پرسشنامه جمع آوري و از شاخص CSI براي ارزيابي قوس كف پا استفاده شد. داده‌هاي تحقيق با استفاده از روش آماري توصيفي و آزمون هاي آماري من – ويتني و اسپيرمن در سطح (05/0 ? P) تجزيه و تحليل شد. نتايج نشان داد، ميزان پيچ-خوردگي در كشتي گيران 66/36 درصد و در كاراته كاها 66/46 درصد بود و نيز پاي چپ (برتر) در كاراته كاها با 71/60 درصد و پاي راست (برتر) در كشتي‌گيران با 27/77 درصد بيشترين شيوع پيچ خوردگي را به خود اختصاص دادند. در بررسي ميزان شدت پيچ خوردگي، شدت پيچ خوردگي غيربرخوردي مچ پا در رشته كشتي بيشتر از رشته كاراته بود و بيشترين ميزان آسيب در كاراته‌كاها، آسيب خفيف با 14/57 درصد و در كشتي گيران آسيب متوسط با 81/31 درصد بود. نتايج تحقيق حاضر نشان داد بين قوس طولي داخلي پا در ورزشكاران آسيب ديده و سالم اختلاف معني داري وجود دارد. اين اختلاف در كاراته كاها مشاهده شد. ورزشكاران سالم قوس طولي داخلي پاي راست كاهش يافته‌اي در مقايسه با ورزشكاران آسيب ديده داشتند. نتايج تاكيد مي كند كه ويژگي هاي قوس كف پا در رشته‌هاي كشتي و كاراته نمي تواند به‌تنهايي عامل خطرزاي داخلي براي پيچ-خوردگي غيربرخوردي مچ پا در اين ورزشكاران باشد.

The purpose of this research was to study sole arch index and its relationship to non – contact ankle sprain in athletes. For this purpose, 120 male athletes who have held championship of wrestling and karate for more than one year (mean of 20.68±2.63 age, 73.97±6.61 cm height and 70.80±10.30 kg weight) participated in this study. The data were collected by a questionnaire and Chippaux – Smirak Index (CSI) was used to evaluate sole arch index. Data were analyzed by descriptive statistics, Mann – Whitney test and Spearman correlation coefficient (P? 0.05). The rate of sprain in wrestlers was 36.6% while in karate players was 46.66%. The left foot (the dominant foot) in karate players with 60.71% had the highest incidence of sprain while the right foot (the dominant foot) in wrestlers with 77.27%. The severity of the non – contact sprain of the ankle was not the same in karate and wrestling and the results showed that the severity was higher in wrestling than in karate (P=0.001). The results indicated a significant difference in the sole arch between injured and healthy karate players: healthy athletes had a decreased sole arch of their right leg when compared to injured athletes (P=0.236). The results of this study showed that the severity of injury was different in sports depending on the type and nature of that sport, and that, by knowing the features of different sports, effective steps could be taken to prevent and reduce the rate of ankle sprain in athletes. In addition, paying attention to the natural structure of the foot is very important as any disorder in the structure of the foot leads to an inappropriate distribution of pressure on the foot which in turn causes ankle sprain in these athletes. Therefore emphasizing the features of sole arch, one can, to some extent, relieve these athletes of the problems of the non – contact ankle sprain.