بهداشت رواني و جسماني زن قاجار به روايت سفرنامه نويسان

بهداشت رواني و جسماني زن قاجار به روايت سفرنامه نويسان

دوران قاجار، دوراني است كه زنان در طبقات مختلف جامعه موقعيت مناسبي نداشتند، چرا كه معضلات متعددي گريبان‏گير آنان بود و سرنوشت‏شان در دست كساني غير از خودشان قرار داشت. زن در جامعه قاجاري همواره در معرض تهديد خطرات گوناگوني بود كه زندگي وي را دچار تغييرات ناخواسته مي‏كرد. براي مثال، مطرود و بي‏پناه ماندن در اثر بي‏مهري شوهران، به دليل ازدواج مجدد يا طلاق و نداشتن آگاهي از حقوق اجتماعي خود، كه از تبعات ازدواج زودرس و ماندن در اندروني‏ها بود؛ همچنين نبود آموزشي درست و فراگير براي همه زنان از تمام اقشار جامعه، به اين منجر مي‏شد كه تا قبل از انقلاب مشروطه تقريباً اكثر زنان ايراني ـ بجز مواردي در طبقات اجتماعي بالاـ براي خود هيچ حقي قايل نبودند. بيگانگان بسياري كه در دوران قاجار، به دلايل مختلفي به ايران سفر كردند، در سفرنامه‏هاي خود به توصيف زندگي زن ايراني پرداخته‏اند و آثار آنان انعكاسي از سختي‏ها، ناملايمات و موقعيت اجتماعي زنان دوره قاجاريه است. در اين پژوهش، سعي شده است به مسيله بهداشت رواني و جسماني زن قاجار از ديد سفرنامه‏نويسان پرداخته شود؛ زيرا سفرنامه‏نويسان، بهداشت رواني و جسماني زن ايراني را، به علت اهميت فردي و اجتماعي‏اش، مورد بررسي قرار داده‏اند.

Qajar period is the time women had no proper situation in the society, because they had many problems and their destiny was at the others hands rather than themselves.In Qajar society, the woman has been continuously exposed to diverse threats which were making undesired changes in her life, for instance, they were rejected and shelter less by the unkindness of their husbands due to remarriage or divorce. They were not aware of their social rights which were the outcomes of early marriage and remaining in the closets. Also lack of appropriate and comprehensive education for all the women from all social classes led to the point that prior to the constitutional revolution all of Iranian women – except some cases from the higher class – were considering no right for themselves.Many foreigners traveling to Iran in Qajar period for different reasons have described the life of Iranian women in their itineraries and their works are reflects of difficulties harshness and social situation of Qajar women. This study has tried to be paid to physical and mental health Qajarʹs women of narrative travel letter writers, because, travel letter writers have studied the physical and mental health of Iranian women due to personal and social significance of it.