حركت فعلي اصلي در فارسي (رويكردي كمينه‌گرا)

حركت فعلي اصلي در فارسي (رويكردي كمينه‌گرا)

در مقاله حاضر، در چارچوب برنامه كمينه‌گرا و برپايه نظريه گروه فعلي لايه‌اي، جايگاه روساختي فعل اصلي را در زبان فارسي بررسي مي‏كنيم. بدين منظور، نخست درباره ترتيب كلمه‏ها در اين زبان و ساخت دروني گروه فعلي سخن مي‏گوييم؛ سپس جايگاه هسته گروه زمان فارسي را بررسي مي‌كنيم و بر‏اساس آموزه‌هاي نظري و شواهد تجربي، نشان مي‌دهيم كه در اين زبان، زمان در شمار مقوله‏هاي گروهي هسته‌پايان قرار دارد؛ آن‏گاه از چگونگي نشان‌گذاري عنصر زمان بر فعل اصلي سخن مي‏گوييم و پيشنهاد مي‌كنيم در اين فرايند، فعل اصلي از درون گروه فعلي كوچك خارج ‌شود و به هسته گروه زمان و در‏صورت وجود داشتن فعل كمكي «بودن» در ساختار جمله، به هسته گروه نمود كامل، پيوسته ‌شود؛ به گفته دقيق‌تر، برمبناي اين تحليل، مشخّصه تصريف فعل اصلي در فارسي ـ مانند زبان فرانسه و برخلاف انگليسي ـ قوي است و در روند بازبيني خود، سبب ارتقاي اين فعل به گره بازبيني‌كننده مي‌شود. جايگاه قيدهاي گروه فعلي، حذف گروه فعلي، ساخت پرسش تاييدي، و تعامل زمان با نمود كامل، شواهدي براي تاييد اين فرضيه فراهم مي‌آورند.

Based on the Minimalist program and VP-shell analysis, the present study is to investigate the surface position of the main verbs in Persian language. In this regards, the word order and internal structure of verb phrases in Persian language have been mentioned and then, the head-position of Tense Phrase (TP) have been considered. In the next step, it has been theoretically and empirically shown that Tense is considered as as head-last parameters in this language. Nextly, it has been discussed how Tense affects the main verb and it has been suggested that verbal elements within the vP move higher up to the relevant functional heads, i.e. T or Perf, to pick up the inflection. To be more precise, in the Persian feature checking system when the inflection feature on v is valued, the value is strong; so the whole little v complex has to move out of the vP for checking purposes, including for tense marking (as in French, but unlike what happens in English). Finally, a number of empirical evidences, including the position of lower adverbials, VP-ellipsis, confirmatory tag questions, and the interaction between tense and perfect aspect, are provided for favoring verb movement out of vP in Persian.