بينامتني قرآني در شعر ابوتمام طايي

بينامتني قرآني در شعر ابوتمام طايي

در اين مقاله، پديده بينامتني قرآني و مفاهيم آن را در نمونه‏هايي از شعر ابو‏تمام بررسي مي‏كنيم، روابط و كنش دوسويه بين قرآن و متن شعر اين شاعر را نشان مي‏دهيم و تاثير آن را در توليد معنا بيان مي‏كنيم. پديده بينامتني قرآني داراي جنبه‏هاي هنري و شيوه‏هاي سبك‏شناسي گوناگوني است. در اين پژوهش، نوع ارتباط شاعر را با قرآن نشان مي‏دهيم و بر‏مبناي نوع كاركرد، شكل‏هاي متفاوتي از بينامتني قرآني را تحليل مي‏كنيم تا كنش خلاق ميان قرآن و متن شعر را مجسم كنيم؛ علاوه بر آن، تكنيك‏هاي متنوع بينامتني را در بافت شعري بررسي مي‏كنيم.

Abstract This article is to investigate Quranic intertextuality and its concepts in some samples of Abo-tammam`s poems. Its purpose is also to indicate the relationships and interaction between Quran and Abo-tammam`s poem and their effect on the meaning production; because this phenomenon includes artistic aspects and methods of stylistics. On this basis, this article tries to show the type of relation between the poet and Quran and analyses different kinds of Quranic intertextuality based on their functions in order to portray the creative interaction between the Quran and poet’s writings. Moreover, various intertextual techniques are reviewed in the poetical context.