ساختار قدرت در خانواده و تاثير آن بر مشاركت اجتماعي در شهر شيراز

ساختار قدرت در خانواده و تاثير آن بر مشاركت اجتماعي در شهر شيراز

درتحقيق حاضر به بررسي ساختار قدرت در خانواده و تاثيرآن بر ميزان مشاركت اجتماعي دربين نمونه اي از افراد بالاي 25ساله درشيراز و به روش پيمايشي پرداخته شده است. چارچوب نظري مورد استفاده دراين تحقيق، يك چارچوب تركيبي بوده است‌وپايه‌اصلي تيوريكي‌نيز بر مبناي نظريه كنش اجتماعي پارسونز بوده است. مشاركت اجتماعي به عنوان يك كنش اجتماعي درنظر گرفته شده است. باتوجه به‌اين‌كه نظام شخصيت‌درنظريه پارسونز محل بررسي نظري كنش متاثر از نظام اجتماعي و فرهنگي مي باشد، تمركز نظري بر نظام شخصيت مي باشد. شخصيت افراد در فرآيند اجتماعي شدن درخانواده شكل اصلي خودرا پيدا مي-كند.برمبناي نظريه فيشباين و آيزن، كنش‌افراد متاثراز نگرش آنها به‌يك موضوع و همچنين هنجارهاي‌ذهني كه ازطرف‌گروه هاي مرجع القا مي شود،مي باشد.لذادراين پژوهش‌ساختار قدرت خانواده به عنوان گروه مرجع، به عنوان عاملي درنظرگرفته شده است كه‌نگرش افرادرا به موضوع مشاركت وهمچنين حضور آنها در فعاليت هاي گروهي‌را تحت تاثير قرار مي دهد. نتايج تحقيق نشان مي دهد هرم قدرت در خانواده هاي شيرازي،‌ دركل عمودي‌است. درحالي‌كه در تصميمات با برد پايين، تمايل بيشتر به سوي مشاعيت مي باشد، امادر تصميمات بابرد متوسط وگسترده، ميزان مشاعيت‌كمتر است. ميزان‌مشاركت اجتماعي‌در بين خانواده هاي ساكن‌شيرازدركل‌پايين‌است. برطبق نتايج حاصل‌ازآزمون فرضيه،بين‌ساختارهاي قدرت درخانواده ازنظر ميزان مشاركت اجتماعي‌تفاوت‌چنداني‌وجود ندارد.نتايج‌حاصل‌از تحليل رگرسيون گام به گام،حاكي‌است‌دومتغيرنگرش به‌مشاركت اجتماعي‌وجنسيت‌در معادله باقي مانده-اندودركل 7.2 درصداز تغييرات متغيروابسته‌را تبيين‌كرده اند. براساس‌نتايج حاصل‌از تحليل مسيرعلي، باتوجه به تمامي‌تاثيرات‌مستقيم‌وغيرمستقيم‌متغيرهاي‌مستقل‌برميزان‌مشاركت‌اجتماعي،متغيرنگرش‌به‌ مشاركت، بيشترين تاثيرافزايشي‌ومتغيرجنسيت‌نيزبيشترين تاثيركاهشي‌رابرميزان مشاركت‌اجتماعي‌داشته است. متغيرساختار قدرت درخانواده برميزان‌مشاركت‌اجتماعي،تاثيرافزايشي دارد.يعني‌هرچه تصميم-گيري درخانواده بيشتر مشاركتي و افقي باشد، ميزان مشاركت اجتماعي فرد نيز بيشتر است.