تعيين رابطه بين دينداري با سخت‌رويي روان‌شناختي

تعيين رابطه بين دينداري با سخت‌رويي روان‌شناختي

سال‌ها تاثير دينداري بر سلامت روان مورد بحث بوده است؛ با اين حال، اين موضوع تنها در نيم‌قرن گذشته به صورت تجربي مورد آزمايش قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر نيز بررسي رابطه دينداري و يكي از جنبه‌هاي سلامت روان، يعني سخت‌رويي روان‌شناختي مي‌باشد. به اين منظور، 200 دانشجو (89 مرد و 111 زن) از بين دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد خوي با استفاده از روش نمونه‌گيري خوشه‌اي انتخاب شدند. ابزار پژوهش، شامل پرسش‌نامه‌هاي سخت‌رويي كوباسا و مقياس معبد گلزاري براي سنجش دينداري بود. براي تجزيه و تحليل داده‌ها، از روش همبستگي پيرسون و تجزيه و تحليل رگرسيون استفاده شد. يافته‌ها نشانگر آن است كه ميان دينداري و سخت‌رويي، همبستگي مثبت و معناداري وجود دارد و دينداري، پيش‌بيني‌كننده خوبي براي سخت‌رويي است. اين پژوهش رابطه ميان دينداري و سخت‌رويي را كشف كرده و بر اين نكته تاكيد مي‌نمايد كه ممكن است دينداري مزايايي براي سلامت روان داشته باشد.

Introduction and purpose: The effect of religiosity on psychological well-being has been under discussion for many years. Yet only in the second half of the previous century, this subject was put to experimental test. This study aims at studying the relationship between religiosity and one of the aspects of psychological well-being i.e. psychological hardness. Research method: For this purpose, as many as 200 students (89 men and 111 women) from the students of Khoy Islamic Azad University were selected through cluster sampling. The research tool included Kobasa hardness questionnaire and Gulzariʹs MABAD scale for measuring religiosity. Pearson correlation coefficient and regression analysis were used for analysis of the data. Results: The results showed that there is a significant positive correlation between religiosity and hardness and that religiosity is a good means for predicting hardness. Discussion: This research has discovered the relationship between religiosity and hardness and it emphasizes on the point that religiosity may have benefits for psychological well-being.