بررسي تاثير گروه‌ درماني مذهبي و شناختي - رفتاري بر عزت نفس و نگرش‌ هاي زناشويي زندانيان مرد شهر قم

بررسي تاثير گروه‌ درماني مذهبي و شناختي - رفتاري بر عزت نفس و نگرش‌ هاي زناشويي زندانيان مرد شهر قم

هدف، معرفي و بررسي شيوه گروه‌درماني مذهبي و مقايسه آن با گروه‌درماني شناختي ? رفتاري است. سوال پژوهش اين است كه آيا گروه‌درماني به شيوه مذهبي و شناختي ? رفتاري، باعث افزايش عزت نفس و بهبود نگرش‌هاي زناشويي در زندانيان مي‌شود؟ پرسش‌نامه عزت نفس كوپر اسميت و پرسش‌نامه نگرش‌هاي زناشويي، ابزارهاي اين پژوهش است. روش تحقيق، نيمه‌تجربي از نوع پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري است. جامعه آماري دربرگيرنده زندانيان مرد شهر قم در سال 1387 است، كه از 72 نمونه در دسترس، 42 نفر با بالاترين نمره در عزت نفس و پايين‌ترين نمره در نگرش‌هاي زناشويي به صورت جايگزيني تصادفي در سه گروه 14 نفري (دو گروه آزمايش و يك گروه گواه) قرار گرفتند. گروه‌هاي آزمايش (بر خلاف گروه گواه)، طي 12 جلسه در دو ماه، به شيوه مذهبي و شناختي ? رفتاري درمان‌گروهي شدند. پس از اجراي دو آزمون، داده‌ها به وسيله تحليل واريانس يك‌راهه براي گروه‌هاي مستقل مورد تحليل قرار گرفت. نتايج نشانگر تاثير معنادار گروه‌درماني مذهبي و شناختي ? رفتاري بر افزايش عزت نفس و بهبود نگرش‌هاي زناشويي زندانيان است (P < 0.05).

This study aims to introduce and examine the religious group therapy method and compare it with the cognitive – behavioral therapy. The central question is: Does group therapy by way of a religious and cognitive-behavioral method lead to an increase in self-esteem and improvement of marital attitudes of prisoners? Tool: Coppersmith Self-Esteem Inventory (SEI) Form and Marital Attitudes Questionnaire Method: The method used in this questionnaire is a pre- and post-test design. The statistical society includes the male prisoners of the city of Qom in the year 2008. Seventy two samples were accessible of which 42 were at the highest degree of self-esteem, and the samples having the lowest degree of marital attitudes were separated into three groups each consisting of 14 individuals (two test groups and one as evidence group). The test groups unlike the evidence group received religious and cognitive-behavioral therapy for 12 sessions in two months. After the tests were conducted, the data was analyzed through one way variance analysis for the independent groups. The results showed a meaningful effect of group religious and cognitive –behavioral therapy on self-esteem and improvement of marital attitudes of the prisoners: (P < 0.05).