مقايسه‌ي تاثير مصرف نان جو دوسر واقعي با نان جو رايج عرضه شده در تهران، بر سطح سرم گلوكز و چربي در سرم مبتلايان به ديس‌ليپيدمي و ديابت نوع 2

مقايسه‌ي تاثير مصرف نان جو دوسر واقعي با نان جو رايج عرضه شده در تهران، بر سطح سرم گلوكز و چربي در سرم مبتلايان به ديس‌ليپيدمي و ديابت نوع 2

مقدمه: به منظور مقايسه‌ي تاثير نان جو دوسر واقعي (Oat) با نان جو رژيمي (بارلي) بر پروفايل چربي و قند مبتلايان به ديس‌ليپيدمي و ديابت نوع 2، اين پژوهش روي مراجعين به انجمن ديابت ايران انجام گرفت. مواد و روش‌ها: پژوهش به صورت مطالعه‌اي دوسو كور روي 36 فرد مبتلا به ديابت نوع 2، بر اساس قند خون ناشتاي بيشتر از 126 ميلي‌گرم در صد ميلي‌‌ليتر و يكي از شاخص‌هاي ليپيدي خارج از حد طبيعي انجام شد. بيماران به طور تصادفي در يكي از گروه‌هاي نان A و B قرار گرفتند. به تمام بيماران، روزانه 250 گرم نان جو دوسر يا نان جو عرضه شده در بازار به مدت 3 هفته داده شد. در ابتدا، پس از 10 روز و انتهاي دوره‌ي پژوهش، 5 سي‌سي خون ناشتاي وريدي از آزمودني‌ها گرفته شد. پس از يك دوره پاكسازي سه هفته‌اي، آزمودني‌هاي هر گروه به گروه مقابل منتقل گرديد و اقدامات مرحله‌ي قبل در مورد آنها تكرار شد. يافته‌ها: يافته‌هاي اين پژوهش نشان داد در هر دو گروه، تمام شاخص‌هاي متابوليكي و تن‌سنجي به جز WHR بهبود پيدا كرد. ميزان تغييرات قند خون ناشتا در گروه دريافت كننده‌ي نان جو دوسر و نان جو رژيمي به ترتيب 7/2±32- و 2/9±2/6- ميلي‌گرم در صد ميلي‌ليتر و ميزان كلسترول ـ HDL در گروه بارلي (رژيمي) و نان جو دوسر به ترتيب 2/0±34/1 و 8/1±2/9 ميلي‌گرم بود. نتيجه‌گيري: پژوهش كنوني نشان داد كه نان‌هاي تهيه شده از جو دوسر و جو (بارلي) در بهبود شاخص‌هاي تن‌سنجي و متابوليكي موثر هستند و اثرات سودمند نان تهيه شده با جو دوسر در كاهش قند خون و كلسترول ـ HDL به مراتب بيشتر است.

Introduction: This study compared the effects of oat and barley bread on lipid profiles and blood glucose of type 2 diabetic patients. Materials and Methods: In a double blind cross over trial, 36 type 2 diabetic patients were selected based on fasting blood sugar above 126 mg/dl and one lipidemic index that was not within the normal limits, and then randomly assigned into 2 bread groups. Patients were given 250gr oat or barley bread daily for 3 weeks. A 5cc sample of venous blood was taken before, after 10 days and at the end of the trial for assay. After a washout period for 3 weeks, each group was transferred into the opposite group and all underwent the previous phase of that group. A 3 day food recall questionnaire was completed on the 1st, 10th and 21st days in both phases of the trial. Results: Findings indicated that all metabolic and anthropometric indicators were improved in both groups except for WHR. The mean differences of serum fasting glucose in the barley and the oat bread groups were -32±2.7 and 6.2±9.2 mg/dL and for serum HDL in the barley and the oat bread groups were 9.2±1.8 and 1.34±0.2 mg/dL, respectively; however the differences in fasting glucose and HDL were significant between the two groups (P=0.001). Conclusion: This study showed that both oat and barley bread are effective in improving of anthropometric and metabolic indicators, the effects of oat bread being more effective in reducing blood glucose and HDL cholesterol.