مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - روابط عاشقانه، ازدواج و ساختارهاي اجتماعي در ايران

چكيده فارسي :

وجود حداقلي از احساس تمايل و علاقه براي اقدام به پيوند زناشويي و ازدواج ضروري است. اكنون بر كسي پوشيده نيست كه ازدواج هاي اجباري و مصلحتي كه در آن اين عنصر اساسي(عشق) نباشد، محكوم به شكست است. داشتن جامعه اي كه در آن عشق به هم نوع يك اصل اساسي محسوب مي شود، در گرو وجود خانواده هايي است كه درآن عشق جاري است. اين مقاله درپي تحليل و آسيب شناسي تاثير ساختارهاي اجتماعي بر پديداري يا عدم پديداري روابط مبتني بر احساسات زيبا و پايداري آن، خصوصاً در حوزه ي شكل گيري خانواده است. بوجود آمدن چنين روابطي از دم موضع قابل بررسي است: اول، در سطح كنشگران فردي، يعني ويژگي هاي فردي و روانشناختي آنان و چگونگي تعامل آنان با يكديگر است؛ اين بررسي درسطح خرد قرار مي گيرد. دوم، چگونگي ساختارهاي اجتماعي و تاثير آن در بوجود آمدن و پايداري اين نوع روابط در دوران پس از ازدواج است. در اين مقاله شكل دوم تحليل مد نظر بوده، و تحليل خرد از اين نوع روابط در مقاله ي ديگري تحت عنوان «نظريه گافمن و تحليل روابط عاشقانه» مورد بررسي قرارگرفته است. نظر بر اين است كه درحال حاضر در ايران، به دليل تغييرات ساختاري در شرايط مادي زندگي افراد- نظير غلبه شكل زندگي شهرنشيني و تبعات آن مانند آپارتمان نشيني و نظام آموزشي مدرن و ورود زنان به عرصه هاي اجتماعي– نوعي تعارض با ارزش ها و هنجارهاي نهادينه شده در جامعه ي سنتي پيشين پديد آمده است كه، عمل براساس هنجارها و ارزش هاي سنتي را دشوار ساخته است. در حوزه ي روابط جنس هاي مخالف كه تشكيل خانواده از آن آغاز مي شود، تاثير اين تعارضات، چشمگير است. در اين مقاله سعي بر اين است تا رابطه ي بين تغييرات شرايط مادي و تاثير آن را بر اين روابط مورد بررسي قرار گيرد.