بررسي رابطه هوش معنوي و هوش هيجاني دانشجويان

The Relationship between Spiritual and Emotional Intelligence of Students

هدف پژوهش حاضر، سنجش رابطه هوش معنوي و هوش هيجاني دانشجويان دانشگاه اصفهان است. روش پژوهش به صورت توصيفي ـ هم‌بستگي و حجم نمونه برآورد شده، برابر با 450 نفر است كه به روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چند مرحله‌اي انتخاب شده‌اند. ابزار اندازه‌گيري شامل دو پرسش‌نامه سنجش ويژگي‌هاي هوش هيجاني پيترايدز و فارنهام (2003) و پرسش‌نامه هوش معنوي محقق ساخته است كه ضريب پايايي به دست آمده براي آنها به ترتيب 84/0 و 87/0 مي‌باشد. براي تحليل داده‌هاي حاصله، از روش آماري تحليل رگرسيون چندگانه استفاده شد. يافته‌ها بر اساس برآورد تحليل رگرسيون نشان مي‌دهد كه هوش معنوي با هوش هيجاني رابطه دارد و اين ارتباط در ابعاد مختلف هوش معنوي و هوش هيجاني مشاهده مي‌شود و رابطه معناداري بين آنهاست. به عبارتي، هوش معنوي بيشتر سبب هوش هيجاني زياد مي‌شود.

The present research aims to measure the "relationship between the spiritual and emotional intelligence of the students of Isfahan University". The research method has been descriptive-correlative and a sample of 450 individuals was selected by a multi-level random cluster sampling process. The measurement tool, which included trait emotional intelligence questionnaire by Petrides and Furnham (2003) and spiritual intelligence questionnaire, reported a reliability rating of 0/84 and 0/87, respectively. The statistical method of multi-variate regression analysis was used to analyze the obtained data. The results according to the estimation of regression analysis revealed the correlation of spiritual and emotional intelligence being visible at different aspects. The relationship between spiritual and emotional intelligence is meaningful in the sense that greater spiritual intelligence leads to greater emotional intelligence.