تاثير و نقش داروي فيناسترايد براسپرماتوژنز، غده‌ پروستات و اپيديديم موش نژاد NMRI بالغ در شرايط in vitro و in vivo

The role and effect of finasteride on the spermatogenesis, prostate gland and epididym of mature NMRI mouse in in vivo and in vitro conditions

سابقه و هدف: فيناسترايد تركيب 4-آزاستروييد، بازدارنده اختصاصي ?5- ردوكتاز تيپ II مي‌باشد كه تستوسترون را به ?5-دي هيدروتسترسترون تبديل مي‌كند. در تحقيق حاضر، تاثير دوز انساني فيناسترايد بر تعداد سلول ها، قطر و ضخامت توبول هاي بيضه، پروستات و اپيديديم موش نر نژاد NMRI بالغ در شرايط in vivo و in vitro بررسي شد. روش بررسي: در اين مطالعه تجربي، در شرايط in vivo، 18 موش به 3 گروه شش تايي تقسيم شدند: شاهد (بدون تيمار)، شم (تيمار با سرم فيزيولوژي) و آزمون (تيمار با فيناسترايد). تيمار به صورت تزريق درون صفاقي به ميزان 5 ميلي گرم بر كيلوگرم در روز به مدت 7 روز صورت گرفت. در شرايط in vitro، بيضه‌، پروستات و اپيديديم هاي 18 سر موش به 3 گروه شش تايي شاهد (فيكساسيون با بوين بدون تيمار)، شم (تيمار با سرم فيزيولوژي) و آزمون (تيمار با فيناسترايد بصورت كشت با 5 ميلي گرم بر كيلوگرم در روز به مدت 3 روز) تقسيم شدند. داده‌ها با نرم افزار SPSS 11، آناليز آماري one way ANOVA و آزمون Tukey بررسي شدند و 05/0 > p معني‌دار تلقي شد. يافته ها: در شرايط in vivo، فيناسترايد كاهش معني داري را در تعداد سلول هاي اسپرماتوژنيك (به استثناي سلولهاي سرتولي) و قطر توبول هاي بيضه نسبت به گروه شاهد ايجاد نكرد. در شرايط in vitro، تغييرات معني‌داري وجود داشت. تحت هر دو شرايط، كاهش معني‌داري در قطر و ضخامت توبول هاي پروستات نسبت به گروه شاهد مشاهده شد. قطر و ضخامت توبول هاي اپيديديم در شرايط in vivo تغييري نكرد، اما در شرايط in vitro نمونه‌هاي آزمون و شم كاهش معني داري داشتند. نتيجه گيري: فيناسترايد در طولاني‌ مدت يا دوزهاي بالا يا شرايط in vitro تاثير بهتري دارد.

Background: Finasteride, a 4-azasteroid compound, is a specific inhibitor of typen 5a-reductase that converts testosterone into 5a-dihydrotestosterone. In the present study, the effects of human dose of finasteride on the number of spermatogenic cells, seminiferous, prostatic and epididymal tubules diameter and thickness of mature NMRI mouse were investigated, both in in vivo and in vitro conditions. Material and methods: In this experimental study, in in vivo condition, 18 mature NMRI mice were divided into 3 groups of 6: control (without treatment), sham (treatment whit physiologic serum) and experimental (treatment with drug). Experimental group was received intraperitoneal injection of 5 mg/kg/day finasteride for 7 days. In in vitro condition, testes, prostates and epididyms of 18 mature NMRI mice were divided into 3 groups of 6: control (fixation with bouin without treatment), sham (treatment with physiologic serum) and experimental (treatment with 5 mg/kg/day of finasteride in culture media for 3 days). Data were analyzed using one way ANOVA and Tukey test by SPSS software. P- value< 0.05 was considered significant. Results: In in vivo condition, treatment with finasteride did not cause significant reduction in the number of spermatogenic cells, seminiferous tubules diameter compared with control group. But, in in vitro condition, significant decrease was observed. In both conditions, the drug could cause significant decrease in prostatic tubules diameter and thickness compared with control group. Diameter and thickness of epididymis tubules were decreased just in in vitro condition. Conclusion: Finasteride can act in long-term treatment, high doses and in in vitro condition better than other conditions. Keywords: Finasteride, Dihydrot est osier one, Prostate, Spermatogenesis, Epididymis, NMRI mouse.