تامّلي بر گسترده‌ترين و بديع‌ترين اثر شيخ جام

The Status of Ancient Language in Akhavan’s Poetry

آثار شيخ احمد جام (ژنده پيل) از جمله آثار و متون ارجمند نظام خانقاهي خراسان و از نمونه‌هاي درخشان و ماندگارِ نثر دوره غزنوي و سلجوقي به شمار مي‌رود. اين آثار ـ علاوه بر جنبه محتوايي و ارشادي و عرفاني ـ از منظر اسلوب و طرح و ساختار كلّي نيز قابل توجّه و تامل است كه البتّه اين بدعت‌ها و نوآوري‌ها مورد توجّه و تاكيدِ مصنّف نيز بوده است. در اين نوشته به گسترده ترين و بديع ترين اثر شيخ پرداخته شده است. اثري كه در گذر زمان بخشي از آن از دست رفته و بخشي مغتنم از آن به جا مانده؛ «سراج السايرين».

Sheikh Ahmad Jaamʹs works are among the eminent works of Khorasanʹs Khanqah-based system and considered to be permanent and brilliant examples of Ghaznavid and Seljuk eras. In addition to content-based, guidance-related, and mystical aspects, the style, format, and general structure of these works can also be considered. Of course, the author himself was also aware of such innovations. This article focuses on Sheikh Ahmad Jaamʹs most innovative and expansive work: Seraj al-Saʹerin. Through time, part of this work has disappeared , but an invaluable part has survived.