جمشيد در منشور اساطير

Jamshid in Mythology

اسطوره، داستان تاريخ مقدّس آفرينش است و با زباني نمادين از آغاز شكل‌گيري فرهنگ و تمدن در جوامع انساني حكايت مي‌كند. از طرفي اسطوره نوعي جهان‌بيني براي درك فلسفه هستي است و امكان ارتباط بشر اوليّه را با عالم بالا فراهم مي‌كند. روش‌هاي اسطوره سازي با نمونه برداري از روايات كهن، ادغام عناصر اساطيري و استفاده از عناصر اقوام همجوار يا دگرگوني بنيادي اسطوره صورت مي‌گيرد. شخصيّت جمشيد، در گذر زمان هم چون نام او درخشان است و از پس منشور اساطير هرگاه جلوه خاصي مي‌‌يابد. در اساطير هندي، اسطوره آفرينش و مرگ، محسوب مي‌شود و مقامي همسان با خداي « وارونه » دارد. در گاهان، اسطوره شهرياري و پهلواني است و در اوستاي جديد, با نجات بشر از سرماي مهر كوشان، اسطوره تجديد حيات مي شود. دردوران اسلامي، با الهام از اساطير سه گانه قديم، جشن آييني نوروز به جمشيد منسوب مي‌گردد. وي بنيان‌گذار معماري، پزشكي و نساجي و موسس جامعه مدني معرفي مي‌شود. حكيم ابوالقاسم فردوسي نيز علاوه بر بهره‌گيري از منابع قديم ، نظري مشابه با دانشمندان دوره اسلامي دارد.

Myths are the stories of the holy history of creation that narrate the formation of culture and civilization in a symbolic way. Myths can also reflect a kind of worldview to understand the philosophy of life and can make it possible for early men to relate with the divine world. Myths are made by copying ancient stories, combining mythical elements and using elements belonging to neighboring peoples. Like his name, the character of Jamshid is bright in history and in mythology. In Indian mythology, Jamshid is regarded as the myth of creation and death and has a status identical to Godʹs; in Gahan he is the myth of championship and heroism; and in new Avesta, by saving mankind from the cold, he became the myth of renovation and revival. In Islamic times, inspired by the ancient triple myths, the ritual Norooz celebration is attributed to Jamshid. He is said to be the founder of architecture, medicine, textile industry, and civil society.