مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - بررسي مقايسه‌اي اثر فلوكسيتين و داكسي‌پين در درمان بيماران مبتلا به سندروم روده تحريك‌پذير

چكيده فارسي :

زمينه: هدف اين مطالعه مقايسه فلوكسيتين ازگروه مهاركننده‌هاي انتخابي بازجذب سروتونين با داكسي‌پين، داروي نسل جديد با تاثيرات آنتي‌هيستامينيك از گروه ضدافسردگي‌هاي سه‌حلقه‌اي در درمان بيماران مبتلا به سندروم روده تحريك‌پذير ميباشد.. روش‌ها: در اين كارآزمايي، تعداد 200 بيمار مراجعه‌كننده به بيمارستان امام رضا كرمانشاه در سال 86–1385 با تشخيص سندروم روده تحريك‌پذير بر اساس معيارهاي RomeII به‌طور تصادفي به دو گروه تقسيم شدند. سپس هر گروه، تحت درمان خاصي (گروه اول فلوكسيتين 20 ميلي‌گرم روزانه و گروه دوم داكسي‌پين 20 ميلي‌گرم روزانه) به‌مدت 12 هفته قرار گرفتند. براي مقايسه مشخصات كمي از آزمون لون و T مستقل و صفات كيفي از آزمون من‌ويتني و Z استفاده شد. يافته‌ها: متوسط سن در گروه فلوكسيتين (98±37 سال) و داكسي‌پين (02±37 سال) تفاوت معناداري نداشت. در گروه فلوكسيتين 40 نفر و در گروه داكسي‌پين 42 نفر مذكر بودند كه تفاوت معناداري نداشت. اثر داكسي‌پين در روي گاز روده، كاهش قوام مدفوع، افزايش قوام مدفوع، نياز فوري به دفع و احساس عدم تخليه كافي بيش‌تر از فلوكسيتين بوده و اثر فلوكسيتين در روي درد شكم و كاهش دفعات اجابت مزاج بيشتر از داكسي‌پين بوده است (05/0p < ). پاسخ مثبت در مورد بهبودي كلي حدود 50 درصد اوقات پس از درمان در گروه داكسي‌پين 67 درصد و در گروه فلوكستين 52 درصد بود (022/0P < ). نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج اين مطالعه، داكسي‌پين داروي نسل جديد ضد افسردگي در مقايسه با فلوكسيتين، در روي بيشتر علايم روده تحريك‌پذير اثر بهتري دارد. در صورت نياز به داروهاي ضد افسردگي در درمان سندروم روده تحريك‌پذير غيريبوستي، داكسي‌پين به‌عنوان داروي انتخابي پيشنهاد مي‌شود.