اپيدميولوژي بيماري جذام در استان كرمانشاه در طي سال‌هاي 86-1381

Epidemiology of leprosy in Kermanshah province from 2003 to 2008

زمينه: گرچه بيماري جذام از بيماري‌هاي بومي ايران است ولي در سال‌هاي اخير، ميزان آن در جهان كاهش يافته است. مطالعه حاضر با هدف بررسي اپيدميولوژيك موارد شناسايي‌شده بيماري جذام در 6 سال اخير در استان كرمانشاه انجام گرفته است. روش‌ها: اين مطالعه يك بررسي توصيفي است كه طي آن اطلاعات كليه بيماران جديد جذامي استان كرمانشاه از سال 86-1381 در مركز كنترل بيماري جذام جمع‌آوري شد. سپس داده‌ها با استفاده از نرم افزار آماري Stata مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. در اين مطالعه از شاخص‌هاي آمار توصيفي استفاده گرديد و با تقسيم تعداد موارد شناسايي‌شده بر جمعيت كل استان، بروز ساليانه نيز محاسبه شد. يافته‌ها: در مجموع، 41 مورد جذام طي مدت شش سال ثبت گرديد. از اين 41 مورد، 3 مورد خارج استاني بودند. بالاترين ميزان بروز در سال 1382 (14 مورد) و كم‌ترين آن در سال 1383 (3 مورد) بود. ميانگين سني بيماران 9/13±6/49 بود. شايع‌ترين محل بروز ضايعات پوستي در اندام فوقاني و تحتاني (10 مورد) بود. در مجموع، 32 مورد از بيماران از نوع لپروماتوز بودند. شهرستان‌هاي كرمانشاه، جوانرود و ثلاث باباجاني به‌ترتيب داراي بيشترين موارد شناسايي‌شده بودند ولي ميزان بروز در همه سال‌هاي مورد بررسي، كم‌تر از 1 در 100000 بود. نتيجه‌گيري: با توجه به معيارهاي سازمان بهداشت جهاني، مي‌توان چنين نتيجه‌گيري كرد كه بيماري جذام در حال حاضر در استان كرمانشاه در مرحله حذف قرار دارد و بعيد به نظر مي‌رسد كه حتي اضافه كردن موارد احتمالي شناسايي نشده جذام بتواند اين نتيجه را عوض كند.