بررسي نقش عامل هاي شخصيتي در پيش بيني تحول اخلاقي و ميزان نوع دوستي

چكيده هدف پژوهش حاضر پيش بيني تحول اخلاقي و ميزان نوعدوستي دانشجويان دانشگاه محقق اردبيلي براساس عامل هاي شخصيتي بود. به اين منظور 208 نفر (88 پسر و 120 دختر) از دانشجويان كارشناسي دانشگاه محقق اردبيلي به روش نمونه گيري تصادفي ـ نسبتي، انتخاب شدند. براي گردآوري اطلاعات از پرسشنامه هاي جمعيت شناختي، پنج عامل شخصيتي (NEO-FFI) و پرسشنامه هاي تحول اخلاقي و نوعدوستي «ما»، استفاده شد. داده ها به كمك نرم افزار SPSS17 و با استفاده از شاخص هاي آمار توصيفي و رگرسيون همزمان، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج رگرسيون همزمان نشان داد كه كه از بين پنج عامل شخصيتي دو بعد روان رنجور خويي (به طور منفي) و انعطاف پذيري (به طور مثبت) سهم معني داري در پيش بيني تحول اخلاقي دارند، و در ادامه نتايج رگرسيون همزمان نشان داد كه كه از بين پنج عامل شخصيتي تنها بعد وجداني بودن قادر به پيش بيني ميزان نوع دوستي دانشجويان مي باشد.