ارتباط معكوس رژيم غذايي مديترانه اي با چاقي و چاقي شكمي: مطالعه با 7/6 سال پيگيري

Inverse Association of Mediterranean Diet with Obesity and Abdominal Obesity: 6.7 Years Follow-up Study

مقدمه: پژوهش‌ها نشان داده‌اند كه رژيم غذايي مديترانه اي اثرات سودمندي بر سلامتي دارد، كه از آن جمله مي‌توان به ارتباط آن با بيماري هاي مزمن اشاره نمود. در اين پژوهش، ارتباط پيروي از رژيم غذايي مديترانه اي با چاقي و چاقي شكمي در بزرگسالان تهراني شركت‌كننده در مطالعه‌ي قند و ليپيد تهران (TLGS) ارزيابي شد. مواد و روش ها: افرادي كه رژيم غذايي آن ها در ابتداي پژوهش ثبت گرديده و تا پايان 7/6 سال در TLGSپيگيري شده اند، بررسي گرديدند (467=تعداد). رژيم غذايي با استفاده از دو يادآمد 24 ساعته‌ي خوراك ارزيابي و بر اساس مقياس رژيم غذايي مديترانه اي (MDS) تعديل شده به هر فرد امتيازي بين صفر تا 10 داده شد. اجزاي MDS شامل سبزي ها، ميوه ها، حبوبات، مغزها، ماهي، غلات كامل، غلات تصفيه شده، لبنيات، نسبت PUFA به SFA و نسبت گوشت قرمز به سفيد بود. يافته ها: ميانگين± انحراف معيار سني شركت كنندگان 3/12±7/38 سال بود كه به ترتيب 8/45% و 2/54% افراد مرد و زن بودند. پس از 7/6 سال پيگيري، در زنان مورد پژوهش، ميزان پيروي از رژيم غذايي مديترانه اي با نمايه‌ي توده‌ي بدن ارتباط معني‌دار معكوس داشت (رده‌ي 1: 2/0±4/28 در مقايسه با رده‌ي 4: 3/0±7/27 كيلوگرم بر مترمربع، 05/0P?). هم چنين ميزان پيروي از رژيم غذايي مديترانه اي با دور كمر پس از تعديل مقدار نمايه‌ي توده‌ي بدن و هم‌چنين پس از تعديل ميزان فعاليت بدني و وضعيت سيگار كشيدن ارتباط معني‌داري نشان داد (رده‌ي 1: 8/1±1/90 در مقايسه با رده‌ي 4: 9/1±0/89 سانتي‌متر، 05/0P?). در مردان هيچ گونه يافته معني داري در ارتباط با نمايه‌ي توده‌ي بدن و دور كمر مشاهده نشد. نتيجه گيري: اين پژوهش نشان داد كه پيروي از رژيم غذايي مديترانه اي با نمايه‌ي توده‌ي بدن و دور كمر در زنان ارتباط معكوس دارد.

Abstract Introduction: Studies have shown beneficial health effects of the Mediterranean diet, for instance, itʹs associations with risk of chronic disease. In this study, the associations between of adherence to the Mediterranean diet and obesity and abdominal obesity were evaluated among Tehranian adults, participants of the Tehran Lipid and Glucose Study. Materials and Methods: Subjects, whose dietary intake were recorded at baseline, and were followed up for 6.7 years, were assessed. Dietary intake was assessed using two 24-h dietary recalls, and all subjects received scores between 0 to 10 points, based on the modified Mediterranean diet scales (MDS). The components of MDS were vegetables, fruits, legumes, nuts, fish, whole grains, refined grains, dairy, PUFA to SFA ratio, and red to white meat ratio. Results: The mean±SD for age of participants was 36.7±12.3 years; 45.8 and 54.2% were men and women, respectively. After a follow-up period of 6.7 years, higher adherence to the Mediterranean diet was significantly associated with lower BMI in women (quartile 1: 28.41C.2 in comparison to quartile 4: 27.7±0.3 kg/m2, P<0.05). After adjustment for BMI, physical activity, and smoking status, adherence to the Mediterranean diet was significantly associated with waist circumference in women (quartile 1: 90.1 ±1.8 in comparison to quartile 4: 89.0±1.9cm, P<0.05). No association was observed between adherence to MDS and BMI or waist circumference, in men. Conclusion: This study showed that in women, adherence to the Mediterranean diet had an inverse relationship with BMI and waist circumference.