شماره ركورد :
492730
عنوان مقاله :
اثر يك جلسه تمرين شنا و دويدن بر ميزان گرسنگي و هورمون‌هاي گرلين، انسولين و كورتيزول پلاسما در دختران سالم
عنوان به زبان ديگر :
The Effect of one Session of Swimming and Running Training on Hunger Rate and Ghrelin, Insulin and Cortisol Hormones of the Plasma in the Healthy Girls
پديد آورندگان :
حامدي نيا، محمدرضا نويسنده Hamedi niay , mohamadreza , داورزني، زهره نويسنده گروه تربيت بدني، دانشكده‌ي تربيت بدني و علوم ورزشي، دانشگاه تربيت معلم سبزوار Davarzani , zohreh , حسيني كاخك، دكتر سيدعليرضا نويسنده Hosseini kakhk , alireza
اطلاعات موجودي :
دو ماهنامه سال 1390 شماره 55
رتبه نشريه :
علمي پژوهشي
تعداد صفحه :
8
از صفحه :
82
تا صفحه :
89
كليدواژه :
Hunger rate , Insulin , كورتيزول , انسولين , ghrelin , شنا و دويدن , Swimming and Running , گرلين , Cortisol , ميزان گرسنگي
چكيده فارسي :
مقدمه: هدف اين پژوهش، بررسي اثر يك جلسه تمرين شنا و دويدن بر ميزان گرسنگي و هورمون‌هاي گرلين، انسولين و كورتيزول پلاسما در دختران سالم بود. مواد و روش‌ها: 12 داوطلب دختر در سه حالت كنترل، تمرين شنا و دويدن ـ به صورت متقاطع ـ با شدت 80 تا 85% ضربان قلب بيشينه تا حد واماندگي مورد بررسي قرار گرفتند. ميزان گرسنگي افراد قبل از هر مرحله خونگيري و 8 ساعت بعد از تمرين به وسيله‌ي پرسش‌نامه‌ي اشتها اندازه‌گيري شد. نمونه‌هاي خون قبل، بلافاصله و دو ساعت بعد از تمرين گرفته شد. يافته‌ها: تغيير معني‌داري در ميزان گرسنگي بلافاصله، دو و هشت ساعت بعد از يك جلسه‌ي تمرين شنا و دويدن مشاهده نشد. يك جلسه تمرين شنا و دويدن موجب افزايش گرلين بلافاصله و دو ساعت بعد از تمرين گرديد. غلظت كورتيزول در هر سه حالت، بلافاصله و دو ساعت بعد از تمرين نسبت به مقدار پايه كاهش داشت. البته اين كاهش در حالت‌هاي ورزشي نسبت به حالت كنترل كم‌تر بود. يك جلسه تمرين شنا و دويدن از افزايش معني‌دار انسولين جلوگيري نمود. نتيجه‌گيري: ورزش شنا و دويدن موجب افزايش گرلين شد، ولي تاثيري بر ميزان گرسنگي نداشت.
چكيده لاتين :
Introduction: This study in restigates the effect of one session of swimming and running training on hunger rate and ghrelin, insulin and Cortisol hormones of the plasma in the healthy girls. Materials and Methods: Twelve girls participated in three modes of control, swimming and running training at 80-85% intensity of maximum heart rate, up to exhuastion. The hunger rate of the individuals before taking blood and eight hours after the training was assessed through appetite questionnaires. Blood samples were taken before, immediately after and two hours after the training sessions. Results: No significant change was observed in the hunger rate immediately, or two and eight hours after the training after one session of swimming and running training whereas one session of swimming and running training increased ghrelin immediately and two hours after the training. Cortisol decreased in three stages, immediately and two hours after the training in comparison withbase line levels, a reduction lower than that of controls. One session of swimming and running training prevented any significant rise in insulin. Conclusion: Swimming and running training causes ghrelin to increase, but has no effect on hunger rate.
سال انتشار :
1390
عنوان نشريه :
غدد درون ريز و متابوليسم ايران
عنوان نشريه :
غدد درون ريز و متابوليسم ايران
اطلاعات موجودي :
دوماهنامه با شماره پیاپی 55 سال 1390
كلمات كليدي :
#تست#آزمون###امتحان
لينک به اين مدرک :
بازگشت