رابطه راهبردهاي يادگيري خودتنظيم و راهبردهاي انگيزش براي يادگيري با عملكرد تحصيلي دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد اردبيل

هدف اين پژوهش بررسي رابطة راهبردهاي يادگيري خودتنظيم و راهبردهاي انگيزش براي يادگيري با پيشرفت تحصيلي دانشجويان است. روش پژوهش از نوع مطالعات همبستگي است. جامعة آماري 8341 دانشجوي ترم 3 و بالاتر رشته‌هاي غيرپزشكي مشغول به تحصيل در نيمسال دوم سال تحصيلي 88 ـ1387 دانشگاه آزاد اسلامي واحد اردبيل بود. نمونة آماري 319 نفر (193 دختر و 126 پسر) بود كه به روش نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب گرديد. حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران محاسبه گرديد. ابزار پژوهش پرسشنامة 24 سؤالي راهبردهاي يادگـيري خودتنظيـم (SRLS) زيمـرمن و پـونز (1986) با پايايي 89/0 و پرسشنامة 44 سؤالي پيشرفت (MSLQ) اكلز (1983) با پايايي 91/0‌ بوده است. معدل كل دانشجويان در ترم‌هاي قبلي نيز به‌عنوان شاخص پيشرفت تحصيلي در نظر گرفته شد. داده‌ها با استفاده از روش رگرسيون چندگان? مدل ورود (اينتر) تجزيه و تحليل شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد متغيرهاي راهبردهاي يادگيري خودتنظيم و راهبردهاي انگيزش براي يادگيري پيش‌بين معناداري براي پيشرفت تحصيلي دانشجويان هستند (01/0P<). راهبردهاي انگيزش براي يادگيري در بين دانشجويان از حد متوسط بالا بوده (01/0P<) ولي راهبردهاي يادگيري خود تنظيم دانشجويان تفاوت معناداري با حد متوسط نداشت (05/0P>). با توجه به ساختار محيط‌هاي آموزشي، شيو? تدوين محتواهاي آموزشي و نيز الگوهاي تدريس مورد استفاد? استادان، بالا نبودن راهبردهاي يادگيري خودتنظيم دانشجويان منطقي به نظر مي‌رسد.