مقايسه پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان محبوب و منزوي

Comparison of Academic Achievement in Popular and Isolated Students

هدف از انجام اين پژوهش مقايسه پيشرفت تحصيلي و دانش‌آموزان محبوب و دانش‌آموزان منزوي بوده است. بدين منظور از بين مدارس راهنمايي پسرانه شهر شيراز، 4 مدرسه به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي تصادفي انتخاب و به دانش‌آموزان كلاس‌هاي سوم راهنمايي اين مدارس (490 نفر) آزمون جامعه‌سنجي داده شد. از دانش‌آموزان خواسته شد كه از بين افراد كلاسِ خود فردي را انتخاب كنند كه ترجيح مي‌دهند با او بازي كنند يا با او به گردش بروند. 36 نفر از دانش‌آموزان مشاركت‌كننده را هيچ ‌كدام از همكلاسي‌ها انتخاب نكرده بودند. اين گروه به‌عنوان افراد منزوي تعيين شدند. بر همين اساس 36 نفر از دانش‌آموزاني كه بالاترين پايگاه جامعه‌سنجي را داشتند به‌عنوان گروه محبوب تعيين شدند. ميانگين مركب نمره‌هاي درسي سالهاي اول و دوم راهنمايي مشاركت‌كنندگان به‌عنوان شاخص پيشرفت تحصيلي در نظر گرفته شد. ميانگين‌هاي نمره‌هاي درسي دو گروه با روش آماري T مستقل با يكديگر مقايسه شدند. نتايج نشان دادندكه ميانگين نمره‌هاي درسي دانش‌آموزان محبوب به‌طور معناداري از ميانگين نمره‌هاي درسي دانش‌آموزان منزوي بالاتر است (001/0P < ).

The purpose of this study was to compare academic achievement of popular and isolated students. Four secondary boy-schools in Shiraz were selected by cluster random sampling method. Sociometric test was given the third grade students of selected schools (including 490 boys). They were asked to choose the person to whom they would like to play or go picnic. Thirty-six students who did not select any of the classmates were defined as isolated individuals. Thirty-six students who had the highest scores of sociometric test were defined as popular group. The average of the studentʹs scores in first and second grade was considered as a criterion of academic achievement. The mean scores of two groups were compared by independent t-test. The results showed that mean scores of popular students were significantly higher than the isolated ones (P < 0.001).