بررسي ميزان Relapse درمان هاي ارتودنسي و عوامل مرتبط با آن

Incidence of relapse in Orthodontics Treatments and Related Factors

خلاصه: سابقه و هدف: با توجه به روند استفاده از درمان هاي ارتودنسي و اهميت Relapse و نگراني ها از Relapse متعاقب درمان و خلا اطلاعاتي در جامعه ايراني و كاستي هايي كه در تحقيقات قبلي وجود داشته است و به منظور تعيين ميزان شيوع Relapse درمان هاي ارتودنسي و عوامل مرتبط با آن ، اين تحقيق روي مراجعين به كلينيك خصوصي در شهر تهران در سال 1388 انجام گرفت. مواد و روش‌ها: تحقيق به روش Cross Sectional انجام شد. كليه بيماراني كه با تشخيص ناهنجاري هاي مختلف تحت درمان ارتودنسي قرار گرفته و وضعيت ناهنجاري ها مشخص و كست قبل از درمان و نيز خاتمه درمان وجود داشته و به فراخوان براي بررسي Relapse پاسخ دادند و حداقل 4 سال از درمان آنها گذشته بود مورد مطالعه قرار گرفتند. در فراخوان مجددا كست تهيه و شاخص هاي irregularity index, arch length, inter canine width, inter premolar width, Canine Width, premolars width, Inter Molar Width در دو فك بالا و پايين مجددا اندازه گيري و اگر هر يك از شاخص ها تغيير كرده بود به عنوان Relapse تلقي شد.و نقش عوامل جنس ، سن شروع درمان ، روش درمان ، طول درمان ، نوع اكلوژن ، طول مدت استفاده از Retainer و سابقه خانوادگي با بروز Relapse تعيين گرديد و با آزمون كاي دو مورد قضاوت آماري قرار گرفت. يافته‌ها: از تعداد 200 نفر كه واجد شرايط بود 52 نفر (26 درصد) به فراخوان پاسخ دادند و مورد بررسي قرار گرفتند. ميزان Relapse در 5/61 درصد و بدون توجه به شاخص Irregularity Index3/42 درصد بود.مهمترين شاخص Relapse مربوط به Maxillary Irregularity Indexبه ميزان 37 درصد و بعد Irregularity Index Mandibular به ميزان 17 درصد و كمترين مربوط به Mandibular Arch length به ميزان 2 درصد بود و ميزان Relapse با طول درمان كمتر از 24 ماه به طور معني داري افزايش مي يافت(0001/0 p < ). نتيجه‌گيري : به هر حال ميزان Relapse با و بدون Irregularity Indexبالا ، جاي نگراني دارد با توجه به تبعات شناخته شده آن مطالعه براي اتيولوژي و متعاقب آن اقدامات پيشگيرانه براي كاهش Relapse را توصيه مي نماييم.

Abstract: Background and Aim: In regard to the prevalence of orthodontic treatments, the importance of relapse and complications followed by relapse are overlooked. This is further impacted by information gaps in Iranian Dental Journals and deficiencies in previous studies. In this study we have assessed the outcome of orthodontic treatment, relapse and related factors in patients in the Private orthodontic clinic inTehran in 2009. Materials and Methods: This study was performed using a cross sectional technique. The samples consisted of all patients with various kinds of malocclusions and the presence of pretreatment, post treatment dental casts with at least 4 years post treatment. In these patients, we also prepared post retention dental casts. The indexes, including irregularity index, arch length, inter canine width, inter premolar width, and inter molar width in both upper and lower jaws were evaluated. The change in each index out of normal range indicated relapse. The role of related factors such as sex, patient’s age at the beginning of the treatment, type of treatment, duration of the treatment, the length of retention, the type of malocclusion, and family history were analyzed using Chi Square test. Results: This study was performed on 52 cases (26%) out of 200 cases which had complete records and positive response to recall. During the study period at least 500 patients were treated. The result of relapse was 61.5% without considering the irregularity index (42.3%).The most important relapse index was maxillary irregularity index (37%), followed by the mandibular irregularity index (17%) and, the least significant index was mandibular arch length (2%). Relapse was increased in patients with less than 24 months of treatment.(P < 0.0001) Conclusion: Relapse was high regardless of irregularity index. Considering its complications, we suggest further studies to elucidate its etiology. This should be followed by preventive measures to decrease the rate of relapse.