اثر تزريق پيوگليتازون در ناحيه CA1هيپوكامپ بر يادگيري و حافظه فضايي موش‌صحرايي

Effects of pioglitazone injection into hippocampal CA1 area on spatial learning and memory deficits in rats

زمينه: پيوگليتازون از نسل تيازوليدين ديون‌ها، داروي ضد ديابت جديديست كه به تازگي در دنيا معرفي شده‌است. تيازوليدين ديون‌ها از طريق فعال كردن گيرنده‌هاي هسته‌اي peroxoxisome proliferator activated receptor-? (PPAR-?) و افزايش‌ حساسيت انسوليني در سطح گيرنده‌هاي آن، مقاومت انسوليني را بهبود مي‌بخشند. انسولين و گيرنده‌هاي آن در نواحي خاصي از سيستم اعصاب مركزي يافت شده‌اند كه عملكرد آن در اين نواحي اختصاصي همان ناحيه بوده و متفاوت از اثر مستقيم آن در تنظيم گلوكز در نواحي محيطي بدن است. نشان داده شده كه توزيع انسولين و گيرنده‌هاي آن در قشر مخ و هيپوكامپ، مرتبط با اعمال شناختي مغز است. در مطالعه حاضر اثر تزريق پيوگليتازون به‌داخل ناحيه CA1 هيپوكامپ بر كارآيي حيوانات در ماز آبي موريس بررسي شده است. روش‌ها: در اين مطالعه تجربي، موش‌هاي صحرايي نژاد N-MRI به‌‌طور تصادفي به گروه‌هاي شاهد، دي‌متيل فرماميد و گروه‌هاي پيوگليتازون (10، 1، 1/0، 01/0 و µg/rat001/0) تقسيم شدند. داروها با حجم µl/rat1 به‌‌مدت يك دقيقه و به‌صورت دوطرفه به درون ناحيه CA1 هيپوكامپ تزريق شدند. سي دقيقه پس از تزريق داخل هيپوكامپي دارو، آزمون ماز آبي موريس انجام شد. يافته‌ها: پيوگليتازون اثر وابسته به دوز داشت. يادگيري و حافظه فضايي با تجويز دوز پايين دارو تغييري نكرد. اما با دوزهاي متوسط بهبود يافته و با دوز بالا تخريب شد. نتيجه‌گيري: اين نتايج پيشنهاد مي‌دهد كه ممكن است پيوگليتازون در دوز µg/rat10-001/0 اثر وابسته به دوز بر يادگيري و حافظه فضايي داشته باشد.