بررسي تاثير استرس صوتي در دوران بارداري بر بروز رفتار اضطرابي فرزندان موش صحرايي

Prenatal sound stress increases anxiety behvaiour of ratʹʹs male offspring

سابقه و هدف: با توجه به شيوع و روند رو به افزايش اختلالات رفتاري، به نظر مي‌رسد استرس در دوران بارداري با بروز اختلالات رفتاري در فرزندان مرتبط مي‌باشد. هدف از انجام اين مطالعه، تعيين تاثير استرس صوتي در دوران بارداري بر ميزان اضطراب فرزندان نر موشها مي‌باشد. مواد و روشها: سه گروه از مادران باردار از روز 15 تا 21 حاملگي، روزانه به مدت 1، 2 و يا 4 ساعت در معرض استرس صوتي قرار گرفته و يك گروه ديگر دوره بارداري طبيعي را گذراندند. ميزان اضطراب فرزندان نر 45 روزه آنها (10 سر در هرگروه)، به وسيله ماز صليبي شكل مرتفع برآورد گرديد. درصد تعداد ورود و مدت زمان سپري شده در بازوي ماز محاسبه شد. همچنين، سطح كورتيكوسترون در موشهاي باردار و در فرزندان اندازه‌گيري گرديد و مورد قضاوت آماري قرار گرفت. يافته‌ها: اعمال روزانه استرس صوتي به مدت 2 و يا 4 ساعت در هفته آخر بارداري، سبب افزايش ميزان اضطراب در فرزندان گرديد (05/0 p < ). همچنين ميزان كورتيكوسترون سرم در آنها نسبت به حيوانات كنترل بالاتر بود. در مواجهه روزانه با استرس صوتي به مدت يك ساعت، ميزان اضطراب و سطح كورتيكوسترون فرزندان مشابه با گروه كنترل بود. نتيجه‌گيري: مواجهه با استرس صوتي در موشهاي باردار، سبب افزايش بروز اضطراب و سطح كورتيكوسترون در فرزندان مي‌شود، و ميزان بروز اين تغييرات به مدت زمان مواجهه با استرس صوتي بستگي دارد.

Background and Aim: Presence of stressors during the last weeks of gestation has been associated with behavioral disorders in the offspring. The aim of the present study is to determine if prenatal exposure with noise affects anxiety in adult offspring. Materials and Methods: Three groups of pregnant rats were exposed to daily noise stress with durations of 1, 2 and 4 hour(s)/day from day 15 to 21 of gestation. A forth group was left undisturbed during pregnancy. Using elevated plus maze (EPM), their offspringʹs anxiety behavior were studied when 45 day old (n=10 in each group). Percentage of entries and time spent in open arms over the total exploration in both open and closed arms were calculated. Also, total serum corticosterone of dams and offspring were measured. Results: We found that applying noise stress (2 and/or 4 hours) in late gestation increased anxiety behavior in the offspring (P < 0.05); also, their total corticosterone concentration were higher than the control group. The anxiety behavior and corticosterone level of offspring with one hour noise stress was similar to that of controls. ‍Conclusion: Applying noise stress on pregnant rats increased anxiety behavior and total corticosterone level of their offspring, but the incidence of these alterations depended on duration of the sound stress.