سبك شناسي رباعيّات سحابي استرآبادي

ابوسعيد كمال الدّين سحابي نجفي استرآبادي، از زمره شاعران مشهور اواخر قرن دهم و اوايل قرن يازدهم ه .ق است كه علاوه بر علوّ مقام ديني، از بزرگان اهل معنا و عرصه عرفان به شمار ميرود. بيشترين شهرت او به خاطر سرودن رباعيّات است كه حاوي انديشه هاي عرفاني، اخلاقي، فلسفي و ديني است. رباعيّات او، بيشتر از جنبه انديشه هاي حاكم بر آنها، مورد توجّه است و از ديد زيبايي شناسي و ظرافتهاي فُرمي، اهميّت چنداني ندارد. در اين نوشتار، به سبك شناسي رباعيّات او پرداخته ايم.

One of the well-known poets at the late tenth and the early eleventh centuries (17 and 18th AD centuries) is Abusaeed Kamaleddin Sahabi Najafi Estar Abadi, who is considered as one of spiritual masters and leading mystical figures rather than his religious lofty position. He is mainly famous because of versification of some quatrains, which included mystical, moral, philosophical and religious thoughts. His quatrains draw more attention than those governing thoughts over them and they are not so significant from aesthetic perspective and form intricacies. At this article, we have dealt with stylistics in his quatrains.