اسلوب حكايت پردازي در هفت اورنگ جامي

هفت اورنگ جامي يكي از مهمترين آثار كلاسيك ادبيات فارسي است كه سرشار از قصّه ها و داستانهاي تعليمي و تمثيلي ميباشد. هرچند هدف جامي از سرودن حكايات و قصّه ها، بيان پيام و القاي نتيجه تعليمي، اخلاقي و ملموس ساختن مفهوم ذهني و انتزاعي ميباشد. امّا از تامّل در ساختار هنري و سبك و شگردهاي روايي حكايات و قصّه ها نيز نبايد غافل شد. چرا كه هريك از آثار ادبي فارسي، داراي اصالت سبكي ساختاري مخصوص بخود بوده و شناخت و پژوهش بر روي آثار ادبي متناسب با شرايط و مقتضيّات هر دوره، يك امر ضروري و لازمه ورود به دنياي گسترده اين آثار و دريچه براي شناخت سراينده ميباشد. در اين مجال سعي بر اين است تا ويژگيها و الگوهاي ساختاري حكايات هفت اورنگ تبيين شده و عناصر روايي چون طرح، ويژگي شخصيّتها، تعداد شخصيّتها مورد بررسي قرار گيرد تا گامي در جهت شناخت اجزاي سازنده ساختمان حكايات و سبك شناسي آنها برداشته شود.

One of the foremost classic literary works in Persian literature is Haft Ourang book of Jami that is full of pedagogical and allegorical tales and stories. Although, by versification of anecdotes and tales, Jami aimed at giving message and inducing pedagogical and moral result and making mental and abstract meaning more tangible. However, no one can ignore pondering in aesthetic structure and narrative style and techniques in anecdotes and tales as well. Since each of Persian literary works has specific way of structural stylistic authenticity and it requires identifying and conducting study on the literary works proportional to conditions and expediencies of each period and as necessary factor to enter the wide world of these works and opening the window toward identifying their versifier. At the current article, it is tried to express structural characteristics and models of anecdotes in Haft Ourang while examining narrative elements like outline, characteristics of figures, and number of characters in order to take a stride toward indentifying the constituent elements of anecdotes structure and their stylistics.