بررسي تطبيقي ديدگاه‌هاي فايده‌گرايان كلاسيك و ابن حزم اندلسي

A Comparative Study of Classical Utilitarians and Ibn Hazm Andalusiʹʹs Views

اين پژوهش با رويكرد تحليلي، درصدد بررسي و تطبيق ديدگاه‌هاي فايده‌باوران كلاسيك، جرمي بنتام و جان استوارت ميل و ابن حزم اندلسي مي‌‌باشد. فايده‌گرايان بيشترين خوشي و شادكامي را بنياد اخلاق مي‌دانند. فايده‌گرايان كلاسيك لذت‌گرا مدعي بودند كه غايت اخلاق، بيشترين غلبه لذت بر الم است. از اين‌رو، خوشي و شادكامي در اصطلاح آنها، همان لذت است و لذت را يگانه خير ذاتي مي‌‌دانند. ايشان بر اين باورند كه ايجاد لذت و ممانعت از الم، تصميم‌هاي اخلاقي ما را تعيين مي‌كند. ابن حزم اندلسي نيز داراي آراي فايده‌گرايانه بوده است. اين پژوهش، به مقايسه تطبيقي فايده‌گرايان كلاسيك و ابن‌حزم اندلسي مي‌پردازد.

The present paper uses an analytical method to investigate and compare between the views of John Stuart Mill and Jeremy Bentham, two classical utilitarians, and Ibn Hazm Andalusiʹs views. Utilitarians believe that morality is based on the greatest happiness and joy. Classical hedonist utilitarians claim that the aim of ethics is the ever- increasing dominance of pleasure over pain. Therefore, classical hedonist utiliterians consider happiness and joy to be the same as pleasure, and pleasure as the only inherent good (utility). They believe that creating pleasure and preventing pain determine our moral decisions. Ibn Hazm Andalusi has had utilitarian views as well. This research compares between the views of classical utiliterains and those of Ibn Hazm Andalusi.