بررسي تاثير حضور همراه بر طول مدت زايمان و تمايل به شيردهي در مادران نخست‌زا

THE EFFECT OF SUPPORTIVE COMPANIONSHIP ON LENGTH OF LABOR AND DESIRE TO BREASTFEED IN PRIMIPAROUS WOMEN

پيش زمينه و هدف: زايمان در زنان نخست‌زا عميق‌ترين تجربه عاطفي است كه زمينه سلامت يا بيماري آن‌ها را در دوره زندگي‌شان فراهم مي‌كند. اين مطالعه با هدف تعيين تاثير حمايت مداوم هنگام زايمان توسط فرد همراه بر طول مدت زايمان و تمايل به شيردهي در مادران نخست‌زا انجام شده است. مواد و روش كار: در اين مطالعه كارآزمايي باليني دو سو كور، 210 مادر نخست‌زاي با سن 35-18 با حاملگي تك قلو، نمايش قله سر، سن حاملگي 42-38 هفته، شروع خودبخود زايمان و بدون عوارض بارداري و بيماري طبي مراجعه كننده به بيمارستان ايران ايرانشهر انتخاب شدند. و با گزينش تصادفي در دو گروه 105 نفري آزمون و شاهد قرار گرفتند. در گروه آزمون زايو از زمان پذيرش تا يك ساعت پس از زايمان توسط فرد همراه كه زني از بستگان و يا دوستان زايو بود و خود تجربه يك زايمان واژينال با پيامد مطلوب و نداشتن ترس و وحشت از محيط زايمان، زايو را حمايت مي‌كرد. حمايت‌ها شامل: تشويق، دلداري و نوازش زايو بود. ابزار گردآوري داده‌ها فرم مصاحبه و فرم مشاهده بود. تجزيه و تحليل اطلاعات با نرم‌افزار SPSS و آزمون‌هاي آماري توصيفي و آزمون‌هاي تي‌تست،كاي‌دو و آناليز واريانس انجام شد. يافته‌ها: دو گروه از نظر خصوصيات دموگرافيك، سن حاملگي، وزن جنين و ميزان اضطراب بدو ورود به زايمان همسان بودند. طول مدت زايمان (003/0p=)، زمان شروع اولين شيردهي از پستان (0001/0P < ) و نياز به اكسي‌توسين (003/0p=) در گروه مورد به‌طور معني‌داري كم‌تر از گروه شاهد بود. آپگار دقيقه اول (002/0p=) و مدت در آغوش گرفتن نوزاد (012/0P < ) در گروه مورد به‌طور معني‌دار بيشتر از گروه شاهد بود. ميزان نگاه كردن به نوزاد در گروه مورد بيشتر از گروه شاهد بود، ولي اختلاف از نظر آماري معني‌دار نبود (063/0p=). بحث و نتيجه گيري: با توجه به نتايج پژوهش، حمايت مداوم زايو توسط همراه موجب كاهش مدت زايمان، شروع زودهنگام شيردهي از پستان و بهبود روابط مادر و نوزاد بدون ايجاد عوارض و مداخله همراه در امور پزشكي مي‌شود، لذا مي‌توان از اين راهبرد كم هزينه و مفيد جهت پيشبرد سلامت مادر و نوزاد استفاده كرد.

Background & Aims: Child birth is the most significant life change experience for primiparous women with lifelong effects on their health. Being alone in labor in an unfamiliar environment such as a hospital can be a frightening experience for a vulnerable mother-to-be. This study was aimed to evaluate the effects of psychosocial support during labor, delivery and the immediate postpartum period provided by a female companion of her choice during labor, breastfeeding desire and mother-infant interaction. Materials & Methods: This study was conducted on 210 primiparous mothers at the age range of 18-35 years old who were at 37 weeks of gestational age or grater at onset of labor. The study population was randomly divided into cases and controls. The case group had a female companion experienced at birth to provide continuous physical and emotional support. The second group women were alone in labor. We compared the duration of labor, time of delivery, Apgar scores, breastfeeding intent and early breastfeeding initiation one hour after birth and demographic factors of mothers. The data were analyzed by SPSS software. Result: There were no significant difference between groups in demographic factors, age, gestational age; fetal weight, and state of anxiety score at admission time. The time of initiation of breastfeeding one hour after birth was significantly lower in the intervention group, and the length of labor was significantly shorter in the case group compared to the control group. Newborn Apgar score was higher in the control group. Conclusion: Psychosocial support by a female companion of patientʹs choice has a positive effect on breastfeeding and length of labor. Psychosocial support is an important factor for breastfeeding start. Keywords: Labor, Breastfeeding, Companionship