بررسي بيماري‌زايي جدايه‌هاي Magnaporthe grisea به دست آمده از تعدادي علف هرز تيره Poaceae روي گياه برنج و تعيين نژاد جدايه‌هاي بيماري‌زا

An Investigation of the Pathogenicity Characteristics of Magnaporthe grisea Isolates Collected from Different Host Plants from the Family Poaceae and on Race Determination of the Pathogenic Isolates

سي و هفت جدايه Magnaporthe grisea جمع‌آوري شده از ميزبان‌هاي مختلف از تيرهPoaceae شامل پنجه كلاغي (Digitaria singuinalis)، چسبك (Setaria italica) و سوروف (Echinochloa sp.) به منظور تعيين بيماري‌زا‌يي آنها روي برنج آزمايش شدند. براي اين منظور از دو رقم حساس محلي به نام‌هاي طارم و بينام استفاده گرديد. خصوصيات بيماري‌زايي جدايه‌هاي مذكور روي گياهچه‌هاي اين دو رقم در مرحله 4 و 5 برگي بررسي شد. براي اين منظور غلظت زاد مايه به ميزان 104×5 اسپور در ميلي‌ليتر به وسيله لام هماسيتومتر تعيين و اسپورپاشي در دماي 25 درجه سانتي‌گراد و رطوبت 95 درصد در حجمي معادل 50 ميلي‌ليتر از سوسپانسيون مورد نظر كه با Tween 20 به نسبت يك درصد مخلوط شده بود، انجام گرفت. همچنين براي اسپورپاشي به ازاي هر جدايه 60 گياهچه از هر كدام از ارقام ذكر شده استفاده گرديد. اولين ارزيابي علايم 10 روز پس از تلقيح انجام شد و دو ارزيابي ديگر نيز با فواصل 5 روز جهت جلوگيري از خطا در يادداشت‌برداري از علايم انجام گرفت. ارقام مورد بررسي يا در مقابل جدايه‌هاي قارچ M. grisea مقاوم بودند و يا لكه‌هايي با تعداد و شدت خسارت كمتر نسبت به شاهد مثبت كه يك جدايه بيماري‌زا روي برنج بود، ايجاد نمودند. پس از تعيين جدايه‌هايي كه علايم تيپ حساس تا نيمه حساس را در ميزبان مورد بررسي بروز دادند، تعداد 5 جدايه از بين آنها به وسيله هشت رقم افتراقي استاندارد بين‌المللي و 5 لاين near- isogenic تعيين نژاد شدند. بر اساس واكنش هشت رقم افتراقي استاندارد بين‌المللي و5 لاين near- isogenic در مقابل جدايه‌هاي مذكور، به ترتيب 4 نژاد به نام‌هايIB-58 ,IA-27, IA-127, IA-17 از دو گروه نژادي IA و IB و چهار نژاد تحت عنوان A، B، C، D شناسايي گرديد.

Thrity seven isolates of Magnaporthe grisea collected from several host plants from family of Poaceae namely Digitaria singuinalis, Setaria italica, and Echinochloa sp.were tested for their pathogenecity against two susceptible rice cultivars. Conidial suspensions were prepared by the surfaces of 14-day-old cultures being washed with sterile water and adjusting the final concentrations to approximately 5×104 conidia per ml with the aid of hematocytometer. Inoculums were applied to the leaves of 3 week-old plants and symptoms scrutinized 10 to 12 days following inoculation. Moreover, to confirm the outcomes of the test, the survey of the infection of the leaves was recapitulated after a 5 days interval. Pots each containing sixty seedlings of either Binam or Tarom rice cultivars were sprayed with 50 ml suspension of 5×104 conidia per ml from either pure cultures of the M. grisea or water, with a hand-held mist sprayer (until runoff) onto rice plants that were at a four-to-five-leaf stage. Inoculated plants were incubated in a humidity chamber and maintained at 100% relative humidity (RH) for 48 h and then reincubated in a greenhouse (20 to 24°C). Also negative and positive control plants were sprayed with distilled water and with rice infecting isolate respectively in the same manner. After 10 to 12 days past, leaf spot symptoms appeared on some inoculated plants. Then five virulent and semi virulent isolates as based upon their interaction with rice were analyzed for pathogenic races. In total 13 cultivars and lines (eight varieties differentiated through international standard cultivars and five through Near Isogenic Lines (NILS)) were examined. The last five isolates were classified in four pathogenic races IB-58 ,IA-27, IA-127, IA-17 that belonged to two race groups IA and IB as based on their virulence on eight international differential varieties, and in A, B, C, D as based on their virulence on five Near Isogenic Lines (NILS).