عوامل سازماني موثر در توسعه بانكداري الكترونيكي ايران

The Role of Organizational Factors in the Development of e-Banking in Iran

نظام بانكي كشور به‌عنوان متولي تامين بخشي از زيرساختارهاي مورد نياز تجارت الكترونيكي در گستره اقتصاد، يكي از نهادهاي پيشرو در راه‌اندازي و كاربرد تجارت الكترونيكي است. به‌كارگيري فناوري اطلاعات و ارتباطات در صنعت بانكداري مي‌تواند با حذف روش‌هاي سنتي هزينه‌بر منجر به كارايي بيشتر در انجام كارها و عمليات بانكي گردد. به‌‌رغم سرمايه‌گذاري‌هاي قابل توجه در اين زمينه، روند توسعه ابزارها و زيرساخت‌هاي مورد نياز تجارت الكترونيكي در بخش مالي بسيار كند و محدود است. در اين مقاله سعي شده است با تبيين مفاهيم مديريت تغيير و يادگيري سازماني، نقش آن در توسعه بانكداري الكترونيكي بررسي و تحليل مي‌شود. به منظور استخراج و تحليل عامل‌هاي موثر در روند تغيير مدل كسب‌وكار بانك‌ها به مدل كسب‌وكار الكترونيكي، پس از تكميل پرسش‌نامه‌ها و تحليل آماري آنها، از تحليل عامل اكتشافي براي بررسي‌هاي اوليه و پيش‌بيني نتايج نهايي و رگرسيون چند متغير گام به گام به‌منظور و تبيين اعتبار مدل پيشنهادي استفاده شده است. براساس يافته‌هاي اين پژوهش سطح استفاده از قابليت‌ها و زيرساختارهاي بانكداري الكترونيكي و در عين حال به‌كارگيري عناصر مديريت تغيير و يادگيري سازماني در بانك‌هاي ايراني بسيار كمتر از حد مطلوب است.