مقايسه تاثير روش‌هاي مختلف پاكسازي رزين، بر ساختار مينا و استحكام باند برشي براكت‌هاي فلزي ارتودنسي پس از باندينگ مجدد

A Comparison of the effect of resin removal methods on enamel surface and shear bond strength of rebounded brackets

خلاصه: سابقه و هدف: با توجه به ميزان بالاي شكست باند در حين درمان ارتودنسي، كه گاهي به تكنيك‌هاي باندينگ ضعيف نسبت داده مي‌شود، دانستن اينكه پس از باندينگ مجدد چه اتفاقي مي‌افتد ضرورت مي‌يابد. بنابراين تحقيقي با هدف تعيين تاثير روش‌هاي مختلف پاكسازي رزين، بر ساختار مينا و استحكام باند برشي براكت‌هاي فلزي ارتودنسي پس از باندينگ مجدد انجام شد. مواد وروش‌ها: اين مطالعه به روش experimental (in vitro) و بر روي 76 دندان پرمولر تازه انساني صورت گرفت. تعداد 70 نمونه به 3 گروه 20 تايي مطالعه و يك گروه 10 تايي بعنوان شاهد تقسيم شدند. (نمونه‌گيري تصادفي ساده) پس از انجام عمليات باندينگ در گروه‌هاي مطالعه توسط كامپوزيت No-mix و براكت‌هاي mesh base (Dentaurum)، debonding اوليه با استفاده از پلاير انجام شد. سطح باكال هر دندان براي مشاهده نقاط شكست باند توسط استريوميكروسكوپ (10×) مورد بررسي قرار گرفت و بر حسب ARI(Adhesive Remnant Index) طبقه بندي گرديد. پاكسازي رزين باقي مانده به 3 روش صورت گرفت : 1-TCB Tungsten Carbide Bur)/ فرز تنگستن كاربايد( با سرعت بالا، 2- TCB با سرعت پايين، 3- سندبلاست توسط microetcher . براي تكرار عمليات باندينگ هر يك از گروه‌ها به دو زيرگروه 10 تايي تقسيم شد: A- استفاده از براكت جديد، B- استفاده ازبراكت سندبلاست. باندينگ مجدد در 70 نمونه در گروه‌هاي مورد و شاهد انجام گرفت و ميزان استحكام باند برشي و ARI در تمامي نمونه‌ها محاسبه گرديد. تعداد 6 دندان با تقسيم سطح باكال هر نمونه به 4 گروه براي باندينگ كامپوزيت و مشاهده تاثير مداخلات فوق بر ساختار مينا توسط 1000×SEM در نظر گرفته شد. در تعيين معني داري داده‌ها از آزمون‌هاي آماري ANOVA (One-way & Two-way) ،Dunnett t و Kruskul-Wallis استفاده شد. يافته‌ها: در نتايج حاصل از آزمون‌هاي آماري تفاوت معني داري از لحاظ استحكام باند برشي و ARI به تفكيك روش پاكسازي رزين و نوع براكت (در بين گروه‌هاي مطالعه و در مقايسه با شاهد) مشاهده نگرديد. (P < 0.6) مطالعات SEM مشخص كرد: با استفاده از microetcher سطح مينا كاملا" تخريب شد و در گروهTCB با سطوح سالم مينا همخواني بيشتري مشاهده شد. نتيجه‌گيري: از دست رفتن مينا در پي debond اجتناب ناپذير مي‌باشد. اما به نظر مي‌رسد استفاده از TCB با توجه به حداقل صدمات مينايي وارده و كسب استحكام باند برشي قابل قبول انتخاب مناسبي باشد.

Background and Aim: Considering the high failure rate of bracket bonding in orthodontics treatment, in the event of either the patient accidentally applying inappropriate forces to the bracket or poor bonding techniques, the objective of this study was to determine the effect of resin removal methods on enamel surface and shear bond strength of rebonded brackets. Materials and Methods: A total of 76 fresh human premolars were used in this experimental (in vitro) study, seventy of which were divided into three experimental groups(N:20) and one control group (N:10).(Simple random sampling). After the bonding procedure in the experimental groups using No-mix composite and mesh base brackets, debonding was performed with use of plier. Buccal surface of each sample was examined by an optical microscope (×10) to determine the location of the bond failure interface, using an Adhesive Remnant Index (ARI). The remnant adhesives were cleaned up with three methods: 1- High speed-Tungsten Carbide Bur (TCB), 2- Low speed-TCB, 3- Sandblast with Microetcher. For rebounding procedure each experimental group divided into two subgroups of 10. A- With use of new bracket, B- Sandblasted bracket. Rebounding was performed on 70 samples in experimental and control groups and the second set of SBS and ARI were calculated and statistically evaluated. In six samples, the buccal surface of each tooth divided into four groups for bonding composite to observe the effect of the above interventions on the enamel structure by SEM (×1000). The data was analyzed with (One-way & Two-way) ANOVA, Dunnett t and Kruskul-Wallis. Results: No significant difference was found between control and experimental groups reading Shear Bond Strength (SBS) and ARI detachment levels with respect to resin cleanup methods and bracket type.(P > 0.6) But SEM studies showed complete destruction of enemal surface as a result of sandblasting with micro etcher. enamel surface preservation was found to be closest to it normal morphology in TCB group. Conclusion: Enamel damage after rebounding seems to be inevitable but with TCB it can be reduced and also reasonable SBS should be achieved.