ارزيابي In vitro كوتاه مدت آزاد سازي عناصر و سميت سلولي آلياژهاي پايه نيكل، مورد استفاده در دندانپزشكي

Invitro evaluation of cytotoxicity and elemental release of three types of Nickel – Chromium basemetal alloys

خلاصه: سابقه و هدف: آلياژهاي دنداني درتماس نزديك با بافتهاي دهان قرار دارند. به دنبال پديده خوردگي (Corrosion) امكان ايجاد تغييراتي در بافتهاي اطراف دهان وجود دارد. آلياژها به دليل خواص مناسب و كاربرد متنوع در پروتز، از جايگاه ويژه اي برخوردارند. به علت مجاورت آنها با بافتهاي دهان لازم است داراي سازگاري حياتي بوده و سمي نباشند. وجود بعضي از عناصر آلياژي همانند نيكل و بريليوم به موازات اثرات خوبي همچون جلوگيري از اكسيداسيون نامطلوب ، تقويت استحكام اتصال و محاسن ديگر، معايب همچون آزادسازي در محيط دهان و ايجاد سمّيت بافتي را دارند . مجريان اين پژوهش برآن شدند تا با توجه به مقادير متفاوت عنصر بريليوم در سه آلياژ به نام سوپركست و ويرون 99 و وراباند 2 وايجاد خاصيت منحصر بفرد دركاهش لايه لايه شدن در سطح،عنصر ذكر شده(ديلمينيتينگ) مقايسه از لحاظ سمّيت سلولي سه آلياژذكر شده را بر روي سلولهاي فيبروبلاست موش L929 با استفاده از تستMTT انجام دهند مواد و روشها: مطالعه به روش توصيفي انجام گرفت. از هر آلياژ 12 ديسك به قطر 5 ميليمتر و ضخامت 5/2 ميليمتر تهيه و در محيط كشت RPMI به مدت 48 و 72 ساعت قرار داده شد(ايجاد محيط Extract). سپس محيط هاي Extract (عصاره)هرآلياژ بادو رقت 200 ميكروليتر و 40 ميكروليتر تهيه گرديد و سميت آنها با تست MTT بررسي شد و با گروه كنترل شامل محيط كشت بدون نمونه و محيط كشت حاوي نمونه تفلون مقايسه گرديد. عناصر نيكل، كروم، مس، روي و نقره آزاد شده از هر آلياژ با استفاده از دستگاه جذب اتمي اندازه گيري شدند. يافته ها: پس از 48 ساعت ملاحظه گرديد، نمونه هاي آلياژ از نظر سميت نسبت به هم و نسبت به گروه كنترل ، اختلاف معني دار نداشتند (P > 0.05) .پس از 72 ساعت ، نمونه ها با هم تفاوت معني داري نداشتند ولي نسبت به گروه كنترل اختلاف معني دار ملاحظه گرديد. همچنين بين نمونه هاي هرآلياژ بادو رقت 200 ميكروليتر و 40 ميكروليتر تفاوت معني دار وجود نداشت. بيشترين آزاد سازي نيكل و كروم از ,وراباند2 و بيشترين آزاد سازي روي از سوپركست صورت گرفت. نتيجه گيري : از اين تحقيق مي توان نتيجه گرفت، سه نمونه آلياژ نيكل - كروم مورد مطالعه از نظر سميت‌، تفاوتي با يكديگر نداشتند. با افزايش زمان مجاورت سلولها بانمونه هاي آلياژ فوق، درجاتي از سيتوتوكسيته ملاحظه گرديد.

Abstract: Background and Aim: Dental alloys have a close contact to oral tissues. Following the corrosion phenomen the possibility of changes in surrounding tissues will exist. Due to different applications and suitable properties, dental alloys are very usefull, because of close relationship to restorative dentistry between alloys and tissues; they should be biocompatible & should not be cytotoxic. Base metal alloys are used in construction of prostheses frequently and are manufactured in Iran as well. Existence of some alloying elements such as Nickel or Beryllium has suitable effects like Protection against undesirable Oxidation or strengthening connection and also other profits. In parallel manner, they have some defects such as release Ion in oral environment and creation histotoxicity. The purpose of this study was to investigate and compare cytotoxicity of three types of nickel – chromium base metal alloys (Wirron 99, Verabond II, Supercast). With regard to different amounts of beryllium that have unique Delaminating properties, on mouse fibroblast cell (L922) Material and Methods: In experimental study, 12 disks of each alloy with 5mm diameter and 2.5 mm thickness were prepared and placed in RPMI culture medium for 48 hours & 72 houres (extract medium). Then the extract mediums were diluted in two different dilutions of 200 & 40 and their cytotoxicity were evaluated by MTT assay and compare with two control groups consist of only culture media & culture media with teflon .The amount of Nickel , chronium, copper, zinc & silver released from each alloys were measured by flame atomic abosorption device. Results: After 48 hours, no significant difference in cytotoxicity was found between samples and control groups (P > 0.05). After 72 hours samples were not significantly different from each other in cytotoxicity, but there was a significant difference between samples and control groups. There was no significant difference in cytotoxicity with two dilutions of 200 & 40 between samples. Maximum release of nickel and chromium were observed from VeraBond II and zinc from Supercast. Conclusion: the cytotoxicity of three Nickel-Chromium alloys and one high noble which were used in this study was not different. There was some degree of cytotoxicity when the time duration of contact between cells and sampels were increased.