بررسي اثر كاربرد كامپوزيت و كامپوزيت تقويت شده با فيبر بر مقاومت به شكست دندانهاي قداميReattachment شده

A comparison of fracture resistance of fragment-bonded anterior teeth using composite and fiber reinforced composite

خلاصه: سابقه و هدف: يكي از شايعترين مشكلات دندانپزشكي شكستگي تاج مي باشد كه محققين و دانشمندان به دنبال بهترين و مناسب ترين روش مي باشند كه مقاومت به شكستي نزديك يا برابربا دندان سالم داشته باشد. در اين مطالعه اثر كاربرد كامپوزيت و كامپوزيت تقويت شده با فيبر بر مقاومت به شكست دندانهاي قدامي Reattachmentشده بررسي مي گردد. مواد و روش‌ها: از بين40 دندان اينسايزور منديبولار، 30دندان با سايز مشابه بوسيله ديسك در 4 ميليمتر پايينتر از لبه اينسايزال بريده شدندو توسط كامپوزيت flowable دوباره به هم چسبانده شدند و نمونه ها به صورت تصادفي به سه گروه تقسيم شدند. در گروه اول هيچ گونه تراش اضافي صورت نگرفت(FC).در گروه دوم شيار ايجاد شده در سمت لينگوال به عمق 3/0 و عرض 2ميليمتر توسط كامپوزيت پر شد(C).در گروه سوم نيز شيار ايجاد شده توسط كامپوزيت تقويت شده با فيبر كامپوزيتي پرشد (FRC ) .گروه هاي مورد مطالعه به همراه دندانهاي گروه شاهد در اكريل خودپخت مانت شدند.سپس توسط دستگاه ZWICK با سرعت تيغه 5/0 ميليمتر بر دقيقه تحت زاويه 135 درجه بر mm2 پايينتر از لبه اينسايزال نيرو وارد شد تا دندانها بشكنند. داده ها توسط روش اماري ANOVA بررسي شدند. يافته‌ها: مقاومت به شكست در دندانهاي دوباره چسبانده شده با فيبر كامپوزيتي،گروه شاهد، كامپوزيت Flowable ونوار كامپوزيتي در لينگوال به ترتيب عبارتند از: 15/199 69/ 495 ، 14/147 85/438، 51/210 54/426، 70/158 58/ 416 . از نظر آماري هيچ تفاوت معني داري بين سه گروه مورد مطالعه با گروه شاهد وجود نداشت (p > 0/05). نتيجه گيري: به دليل نزديك بودن مقاومت به شكست هر سه روش مورد مطالعه به مقاومت به شكست دندان امكان استفاده از هر سه روش بر حسب شرايط بيمار و و ضعيت دندان وجود دارد.

Abstract Background and aim: Crown fracture is one of the most prevalent dental problems. Researchers are looking for the most suitable and the best reattachment technique providing the fracture resistance of intact human tooth. The purpose of this study was to investigate the effect of using porcelain, composite and metal laminate on the fracture resistance of the re-attached coronal fragments of human anterior teeth. Materials and Methods: Forty recently extracted lower human incisors were selected. Ten incisors maintained without any preparation as a control group. The other teeth were sectioned mesio distally and parallel to the incisal edge 4 lower. The other thirty specimens were randomly divided in 3 groups. In all groups re-attachments were made using Single bond and flow able composite .All materials were used according to manufacturer’s directions. In group PL (porcelain laminate), veneer preparation was made for buccal surface (window preparation) .Composite and metal laminate preparation were made in lingual surface of the teeth in group CL (composite laminate) and ML (metal laminate). After taking impression in groups laminates were made in laboratory, then they were cemented using resin cement .All teeth were mounted in acrylic blocks and kept in saline solution. Fracture procedures were performed in a cross-head speed of 0.5 mm/minute using a testing machine .The inclination of the tooth to be tested was set at a 135-degree angle relative to the loading blade and loaded until fracture. Differences between four groups were determined using ANOVA one way analysis of variance (p-value =0.05) Results: The mean fracture resistant in croup were: control (438.85±147.14), CL (420.05±109.59), PL (364.92±230.02), ML (345.01±148.87) There were no significant difference between groups (p > 0.05). Conclusions: Fracture resistance of the group reattached with composite laminate was near and less than intact tooth but was better than the other two groups. Due to statistical analysis, all of the tested techniques provided fracture resistance similar to that found with intact human tooth, so all the three techniques can be used depending on the patient’s situation.