مقايسه شيوع سندرم درون گرايي و برون گرايي در بيماران بستري به علت خودكشي در بيمارستان هاي آموزشي خرم آباد در شش ماهه اول سال 1388

The comparison of prevalence of Internalizing and Externalizing syndrome in hospitalized patients with suicide diagnosis in Khorramabad teaching hospitals in 2009

مقدمه: خودكشي موجب يك درصد موارد مرگ بوده و جزي هشت عامل عمده مرگ و مير است. يكي از عوامل زمينه ساز خودكشي اختلالات روانپزشكي است. دو مشكل درون گرايي و برون گرايي به عنوان مشكلات رواني آشكاري در افراد اقدام كننده به خودكشي شناخته شده اند. در اين مطالعه ميزان شيوع درون گرايي و برون گرايي در افراد اقدام كننده به خودكشي و ارتباط اين دو با تعداد دفعات خودكشي و احتمال اقدام به خودكشي در آينده بررسي شده است. مواد و روش ها: در اين مطالعه 200 نفر بيمار بستري شده به علت خودكشي ، با استفاده از پرسشنامه مورد بررسي قرار گرفتند تا ميزان شيوع درون گرايي و برون گرايي در آنها مشخص شود. هم چنين تعداد دفعات اقدام به خودكشي و ميانگين نمره احتمال اقدام مجدد به خودكشي در هر بيمار محاسبه شد و ميانگين آنها در بين گروههاي درون گرا و برون گرا و گروه طبيعي مقايسه گرديد. بحث و نتيجه گيري: تمايل به درون گرايي و برون گرايي به طور شايعي در افراد اقدام كننده به خودكشي ديده مي شود. خطر اقدام به خودكشي در آينده، در افراد متمايل به برون گرايي بيشتر از افراد متمايل به درون گرايي مي باشد. يافته ها: به طور خلاصه از 200 بيمار بررسي شده، 120 مورد (60 درصد) متمايل به برون گرايي، 70 مورد (35درصد) متمايل به درون گرايي و 10 مورد (5 درصد) طبيعي بودند. تعداد دفعات اقدام به خودكشي در گروههاي متمايل به برون گرايي و درون گرايي و افراد طبيعي تفاوت معناداري نداشت. هر چند ميانگين آن در گروه متمايل به برون گرايي بيشتر از گروه متمايل به درون گرايي و در هر دو گروه بيشتر از افراد طبيعي بود. احتمال اقدام مجدد به خودكشي به طور معناداري در گروه متمايل به برون گرايي بيشتر از گروه متمايل به درون گرايي بوده و در هر دو گروه بيشتر از افراد طبيعي بود.

Background: Suicide is liable for one percent of mortality and is one of the eight major causes of mortality. One of the planning factors of suicide is the psychiatric disorders, and two Internalizing and Externalizing problems have been found as the most significant psychiatric problems in suicide attempters. In this study, the prevalence of Internalizing and Externalizing in suicide attempters and their relationship with times number of suicide attempts and chance of suicide attempt in future were studied. Materials and Methods: In this study, 200 patients hospitalized for suicide were studied and a questionnaire was used to determine the prevalence of Internalizing and Externalizing among them. Also, times number of suicide attempt and chance of suicide reattempt in each patient were accounted. And their mean was compared between Internalizing and Externalizing groups and normal group. Results: Briefly, of 200 studied patients, 120 cases (60%) were inclined to Externalizing, 70 cases (35%) were inclined to Internalizing and 10 cases (5%) were normal. The times number of suicide attempt had no significant difference in Internalizing and Externalizing, and also in normal group. Though its mean was further in Externalizing group than in Internalizing group and further in the both groups than in normal group. The chance of suicide reattempt was significantly higher in Externalizing group than in Internalizing and higher in both groups than the normal group. Conclusion: Internalizing and Externalizing are commonly associated with the risk of suicide attempt. The risk of suicide attempt in Externalizing individuals is higher than in Internalizing people.